Om de verbinding te zoeken met onze broeders en zusters daar, organiseert Open Doors een voorgangersreis. Ik ben een van de zeven deelnemers. We worden begeleid door twee medewerkers.

Zo lopen we rond in de streek waar Israël in ballingschap was. We slapen in de omgeving waar Ezechiël zijn visioenen ontving. We doorkruisen de regio waar Nahum werd geboren en waar Jona ooit preekte. Eeuwen later, zo wordt ons verteld, kwam de apostel Thomas naar deze contreien en ontstonden de eerste christelijke kerken. We bekijken een klooster dat al sinds de vierde eeuw na Christus in gebruik is als gebeds- en toevluchtsoord.

Een voorganger maakte van dichtbij mee dat twee vrouwen die tot geloof kwamen, zijn gekidnapt

Mede door de opkomst van de islam (in de zevende eeuw na Christus) worden christenen hier vervolgd. Met als recent dieptepunt 2014-2016, toen Islamitische Staat (IS) een islamitisch kalifaat probeerde te vestigen. In de achterliggende twintig jaar is het aantal christenen van 1,5 miljoen gedecimeerd naar 150.000. Op dit moment is 0,5 procent van de bevolking christen. In grote delen van het land is de kerk afwezig. Bekering van een niet-christen is echt not done.

Veelkleurig

De lokale christenheid blijkt hier, net als bij ons, veelkleurig. De ene voorganger is op zijn hoede en houdt zich vooral bezig met zijn krimpende kudde. De andere voorganger slaat ondanks de strenge regels vrijmoedig aan het evangeliseren. Pastor Andrew probeert bijvoorbeeld voortdurend moslims en jezidi’s te bereiken met het Evangelie van Jezus.

Ons bezoek aan hem op een openbare plek blijft niet onopgemerkt. We worden van overheidswege gefilmd. Waar het ons wat onrustig maakt, lijkt het hem niet te raken. „Dat weten ze dan ook weer, dat er westerlingen bij me langs zijn geweest”, zegt hij en hij citeert Mattheüs 10:28: „Wees niet bevreesd voor hen die het lichaam kunnen doden en de ziel niet.” Deze zelfde voorganger maakte onlangs van dichtbij mee dat twee vrouwen die kort daarvoor tot geloof kwamen, zijn gekidnapt. Een van de twee is nog niet gevonden.

Pastor Filip gaat voorzichtiger te werk. Hij is voorganger in een kerk die grenst aan een moslimwijk. We spreken met hem in zijn pastorie. Zijn werk is te vergelijken met Daniël in de leeuwenkuil: „Daniël werd beschermd, maar dat betekende niet dat hij de leeuwen aan hun staart kon trekken.” Hij merkt dat er onder jezidi’s en moslims hier en daar een opening ontstaat voor het Evangelie van Jezus. Zoekers kloppen niet vergeefs bij hem aan.

Gebeden

Op een andere dag raak ik in gesprek met Yakob. Samen met zijn vrouw vluchtte hij in 2014 vanwege IS naar een veiliger deel van het land, waar hij een nieuw bestaan kon opbouwen. In zijn oude woonplaats wonen geen christenen meer, in zijn nieuwe woonplaats een beperkt aantal. „Heb je zelf ooit overwogen om het land te verlaten?” vraag ik hem. Zijn antwoord komt zonder aarzelen: „Nee. Dit is mijn land, hier wil ik blijven, hier is mijn taak.”

Dat veel christenen de keuze maken voor emigratie of asielaanvraag, baart de achterblijvers zorgen. „Willen jullie bidden dat de mensen blijven? We hebben ze hier hard nodig.” In datzelfde gesprek klinkt een andere vraag: „Onderschatten jullie in het Westen de groeiende islam niet?”

Tot op de dag van vandaag zijn er inwoners van Mesopotamië die de grote werken Gods horen, voorleven en doorgeven

In elk geval blijkt de bezorgdheid wederkerig. Waar wij ons zorgen maken over de kerk dáár, zijn de broeders daar betrokken op de kerk híer. Wordt zo iets zichtbaar van het ”draagt elkaars lasten”? In meerdere gesprekken komt terug dat zij de zegen van onze gebeden ervaren.

Nieuws in beeld

Een groep Nederlandse voorgangers bezocht afgelopen week met Open Doors het Midden-Oosten. beeld ds. M. van Heijningen

Pinksteren

Rondrijdend in dit land, kun je je overigens niet voorstellen dat hier ooit het paradijs moet zijn geweest. Veel oogt vandaag dor en doods. Op onze foto’s valt weinig groen te bewonderen. Een partnerorganisatie van Open Doors helpt daarom boeren met irrigatiesystemen. Hulp aan vervolgde broeders en zusters heeft naast toerusting en counseling ook een praktische kant.

Nee, het paradijs is er niet meer. Genesis 3 is doorwerkende realiteit. Maar wie goed kijkt ontdekt de vrucht van Pinksteren, van Handelingen 2. Tot op de dag van vandaag zijn er inwoners van Mesopotamië die de grote werken Gods horen, voorleven en doorgeven. Het doet verlangen naar het moment dat het werkelijkheid wordt: Uw lof word’ eens alom gehoord en d’ aarde met Uw vrees vervuld.

Ds. M. van Heijningen is predikant van de hervormde gemeente in Alblasserdam. Hij nam de achterliggende week deel aan een voorgangersreis van Open Doors naar een land in het Midden-Oosten.