Oorlogen zijn bijna zo oud als de wereld. Ze dagtekenen de tijd na het verloren paradijs. Kaïn sloeg Abel dood. De eerste broedermoord. Gods beelddrager doodde Gods beelddrager. Sindsdien druipt de geschiedenis van bloed. We gingen van knots, knuppel en zwaard naar zeer geraffineerd moordtuig. Landmijnen gaan zelfs na een oorlog nog door met moorden.

Wij zijn niet meer de mens die God schiep. Ons hart is het probleem. Daar huizen geestelijke vernietigingswapens: egoïsme, hebzucht, haat, afgunst, nijd. Ze worden al snel tot een dodelijke cocktail. „Wie niet voor ons is, is tegen ons.”

Tachtig jaar geleden eindigde de Tweede Wereldoorlog. Woeste, wrede barbarij in het hart van een ‘beschaafd’ continent. Vijftig jaar geleden stopte de Vietnamoorlog. Oorlogen kennen alleen maar verliezers. Ze kosten miljoenen het leven, anderen zijn blijvend verwond en gelittekend. Wie oorlogen wil winnen, moet vijandbeelden scheppen en zo massa’s mobiliseren. Dat kan in het atoomtijdvak eindigen in een wereldcatastrofe. Wie eigen volk slecht behandelt, zal dat ook met andere volken doen. Zoals hebzucht van leiders dikwijls eindigt in landjepik, zo is angst voor potentiële vijanden vaak het begin van een krankzinnige bewapeningsrace.

Wie oorlog wil voorkomen, moet zoals Albert Schweitzer strijden tegen ziekte, armoede en honger, de ingrediënten voor burgeroorlogen. Soms zijn oorlogen onvermijdelijk, noodzakelijk, zelfs rechtvaardig, aldus Holocaustoverlevende Elie Wiesel, die gruwde van ”heilige oorlogen”. „Oorlog ontmenselijkt, verzwakt en vernedert allen die hem voeren.” Maar rechtvaardige oorlogen moeten wel proportioneel zijn. Liever toch een vredeswedloop, maar zonder concessies aan recht en gerechtigheid. Anders is het wachten op een volgende oorlog.

Jezus spreekt niet vechtjassen maar vredestichters zalig (Mattheüs 5:9). Alleen zij die een rein hart hebben, kunnen dat zijn. Dus eerst vrede met de God des vredes, Die Zijn Zoon zond om vrede met vijanden te maken. Als Paulus opwekt Zijn navolgers te zijn, is dat alleen door de verzoening in Jezus’ bloed. Dan richten we onze voeten op het pad des vredes en trekken we op onder de kruisbanier van de Vredevorst. Wie deel uitmaakt van Gods vredeslegioen moet zich er niet te zeer over verbazen wanneer hij tot staatsvijand verklaard wordt!

Egoïsme, hebzucht, haat, afgunst en nijd worden al snel tot een dodelijke cocktail