In het artikel met als kop ”Bijbel spitst zich toe op de Messias, niet op Israël” geeft dr. Steven Paas zijn visie op Israël (RD 16-3). Volgens Paas is de „focus” van God vanaf het begin gericht op „de hele gevallen mensheid” en is de verkiezing van Israël slechts een „tijdelijke demonstratie” van Zijn liefde. Het gaat uiteindelijk om de komst van de Messias voor alle volken.

Aparte entiteit

Dat het heil in Christus op alle volken is gericht, zal niemand betwisten. Maar de vraag is of daarmee de bijzondere liefde van God tot Israël verleden tijd is? Wij lezen in Jeremia 31 dat het zaad van Israël voor altijd Zijn volk zal zijn, zolang zon en maan aan de hemel staan (vers 35 en 36). Als het waar is dat Israël slechts een „tijdelijke demonstratie” van Gods liefde is, waarom heeft de apostel Paulus dan eigenlijk zo moeilijk gedaan en geworsteld om het behoud van Israël (Romeinen 9-11)? Als Christus in Mattheüs 8 spreekt over het voltooide Koninkrijk der hemelen, dan spreekt Hij over Israël (vers 11, Abraham, Izak en Jakob) als een aparte entiteit naast de heidenen. Zelfs in het eschaton! En dat het hier over het eschaton gaat, blijkt duidelijk uit vers 12.

Vervangingstheologie

Vervolgens lezen we dat de moderne staat Israël wel bestaansrecht (!) heeft, maar niet het Israël van de Bijbel is. Het moge zo zijn dat niet alle twaalf stammen meer in Israël wonen, maar deze opmerking heeft een gevaarlijke kant. Hierdoor kan de gedachte worden gevoed dat het land dan niet aan de Joden toebehoort. Geldt het Woord van God dat we in Psalm 135:12 vinden dan niet meer? „En Hij gaf hun land ten erve, ten erve aan Zijn volk Israël.” Dan kunnen ze net zo goed ergens anders in deze wereld gaan wonen. Dit is echter koren op de molen van de vijanden van Israël! Beseft Paas dit wel?

Volgens hem is het Joodse volk even bijzonder en even geliefd als elk ander volk. Paas’ enige specifieke volk is de Kerk, bestaande uit Joden en niet-Joden. Deze visie heeft ontegenzeglijk oude papieren, maar de vraag is: zijn het Bijbelse papieren? Dit is de vervangingstheologie pur sang. Als Paulus in Romeinen 11:1 de vraag stelt: „Heeft God Zijn volk verstoten?”, dan duidt hij Israël aan als „Zijn volk”. En het antwoord op die vraag is duidelijk: „Dat zij verre.”

Filosemitisme

Het artikel wordt afgesloten met een waarschuwing dat degenen die „buitensporige of blinde liefde” voor Israël hebben medeverantwoordelijk zijn voor „filosemitisme” en zelfs „antisemitisme”.

Dit is werkelijk de omgekeerde wereld. Zo van: mensen gaan de Joden haten omdat die christenen zo veel van Israël houden. Een verwerpelijke redenering. We hopen van harte dat de liefde voor het Joodse volk en het gebed voor Israël onder ons niet zullen verminderen, zeker niet in deze moeilijke tijden. Hoe zei Paulus het ook alweer in Romeinen 11:28? „Aangaande de verkiezing zijn zij beminden om der vaderen wil.”