Vanaf Genesis 3:9 en 15 heeft God in de Zoon Zijn genadige en reddende armen uitgestrekt naar de hele gevallen mensheid: „Waar bent u?” Hij koos Israël als een tijdelijke demonstratie van Zijn liefdevolle bedoeling met de wereld. Zijn als voorbeeld voor de volken bedoelde daden met Israël en na de ballingschap met een teruggekeerde rest, het Joodse volk, bereikten een hoogtepunt in het voorzegde wonder dat de Zoon van God de mens Jezus werd, de Christus of Messias, onze Redder. Met de heilsdaden van Jezus op aarde vervulde God de buitengewone instrumentele positie van Israël en toonde Hij de essentiële en ruimere betekenis ervan door Zijn heilsplan in Christus voor alle volkeren.

Israël en de Kerk

De moderne staat Israël heeft bestaansrecht, maar is niet het Israël van de Bijbel en is verantwoordelijk voor zijn eigen daden. In Bijbels perspectief is het Joodse volk even bijzonder en even geliefd als elk ander volk.

Tot aan de wederkomst van Christus blijft God door Hem en de Zijnen de blijde boodschap van vergeving en nieuw leven steeds wijder bekendmaken aan de mensheid van alle plaatsen en tijden. Uit alle volkeren, zowel Joden als niet-Joden, verzamelt God Zijn enige specifieke volk, de Kerk ofwel de Gemeente van Christus, die in de Bijbel ook Zijn lichaam wordt genoemd (Efeze 5:23-24) en een voorafschaduwing is van Zijn Koninkrijk (Openbaring 11:15 en de hoofdstukken 21 en 22).

Wereldwijde missie

Het judaïsme behoort helaas tot de religies waarin geen plaats is voor Jezus, de Zoon van God, de beloofde Messias en Verlosser. Er is echter in verleden, heden en toekomst geen heil zonder Christus en zonder in geloof tot Hem te vluchten. Het is gelukkig voor Israël en alle andere volken dat het hele geopenbaarde Woord van God, in de samenhang ervan, focust op Jezus Christus alleen (Titus 2:13-14). Alle christenen zijn geroepen om deel te nemen aan Zijn wereldwijde goddelijke missie, ver weg en dichtbij.

Medeverantwoordelijk

Christenen die eenzijdig het moderne Israël religieus verheffen of verlagen brengen die missie in gevaar en daarmee de komst van Gods Koninkrijk in Christus. Zij maken zichzelf, meestal onbedoeld, medeverantwoordelijk voor de ideologieën van filosemitisme (buitensporige of blinde liefde voor het Joodse volk of het joodse geloof) en antisemitisme (Jodenhaat). Indirect bevorderen zij daardoor de gevolgen ervan (geweld, onrecht en verwarring), die uiteindelijk iedereen treffen, Joden en niet-Joden.

De auteur bestudeert Israëlvisies en is actief op de terreinen van de kerkgeschiedenis, de missiologie en de lexicografie van het Chichewa, een veel gesproken taal in Centraal-Afrika.