De christelijke gereformeerde kerk te Ameide bestond woensdag 100 jaar. Vrijdag is er een herdenkingsbijeenkomst. Na al die honderd jaren belijdt de kerkenraad: „Zijn trouw en waarheid houdt haar kracht, tot in het late nageslacht.”

In de kerkzaal is ruimte voor zo’n tweehonderd kerkgangers. Links van de preekstoel staat de speeltafel van het elektronisch orgel, rechts bevinden zich de banken voor de kerkenraad. Boven hen hangt het Tien Gebodenbord aan de muur: „Toen sprak God al deze woorden, zeggende…”

In de consistoriekamer zitten ds. Pronk en de ouderlingen J.F. Benschop en J.P. den Hartog. Er staat een kastje met boeken van À Brakel en Bunyan, de Bijbelverklaring van Matthew Henry en de kerkgeschiedenisboeken van Joh. Vreugdenhil. Aan de wand hangen de GBS-kalender en de plaat van de brede en de smalle weg.

Toepasselijk werk

Ameide is een eenvoudige gemeente waar de mensen graag een Schriftuurlijk-bevindelijke preek horen, zegt ds. Pronk. „Daar hoort bij dat er aandacht is voor het toepassende werk van de Heilige Geest. Ik ben hier nog maar een jaar, maar zo is het in Ameide altijd geweest, al honderd jaar. Onze boodschap aan de gemeente is wat Thomas Boston nogal eens zei: „Ik kan niet zeggen dat Christus voor u allen gestorven is; wel dat er een gestorven Christus voor u is.””

Ouderling Benschop: „We moeten horen hoe de Heere werkt, en hoe dat in de praktijk gaat. De bevinding moet uit het Woord opkomen. Dan hoor je in de preek dus ook over de twee wegen en hoe de zondaar wordt overgezet van de brede op de smalle weg.”

De predikant noemt het een voorrecht dat ook de jeugd voor die prediking valt. „Ze willen weten hoe de toeëigening van het heil aan hen persoonlijk moet worden toegepast. Dat geeft ook bij jongeren worstelingen aan de genadetroon.”

Ouderling-scriba Den Hartog: „We lezen hier uit de Statenvertaling en zingen uit de psalmberijming van 1773. Ook Ameide ligt buiten het paradijs, maar over zulke dingen is gelukkig weinig discussie. We willen de schat van de Statenvertaling getrouw bewaren, in het besef dat je daar soms wel wat moeite voor moet doen, want het taalkleed van de zeventiende eeuw was anders dan dat uit onze tijd.”

Landelijke zorgen

De gemeente telt ongeveer 150 leden en doopleden. De kerkenraad bestaat uit een predikant (voor 60 procent in dienst), twee ouderlingen en twee diakenen. Er is een vacature voor een derde ouderling. Ouderling Benschop: „We zijn maar een klein koppeltje.”

De kerkenraad heeft zorgen over de ontwikkelingen binnen het landelijke kerkverband. Ds. Pronk, in korte zinnen: „Dat doet ons verdriet. De vertrouwensband is geschonden. Het fundament waarop we elkaar altijd konden aanspreken, gaat meer en meer ontbreken. Gaandeweg geraken we aan de rand van ons kerkverband. Nee, wij weten niet hoe het moet. We raken in Nederland de tere vreze des Heeren kwijt. De Kerk is Gods zaak. We leggen het in Zijn handen.”