„Aan alle plaats, waar Ik Mijns Naams gedachtenis stichten zal, zal Ik komen en zal u zegenen.” Door de zonde wijkt Gods kind dikwijls met zijn verstand, wil en hartstochten van de Heere af. Ze doet hem een walging en afgrijzen hebben van zichzelf, zo, dat hij er erbarmelijk over uitroept: „Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen van het lichaam dezes doods” (Romeinen 7:21 en 24.)? Dit is een zeker kenmerk van een liefhebber van Christus, dat in niemand anders gevonden wordt. Al wie Jezus liefheeft, heeft hoogachting voor de wegen en ingestelde middelen, waarin Christus te vinden is, enerzijds omdat Hij die ingesteld heeft, anderzijds omdat Hij daar genadig tegenwoordig is, en in het bijzonder ook omdat deze middelen vooral zijn ingesteld om Christus en de gelovige zielen samen te brengen. Een liefhebber van Jezus acht die middelen hoog, neemt ze waar en zoekt Christus daarin te vinden en Zijn genade te ontmoeten, daar Hij gezegd heeft: „Alwaar Ik Mijns Naams gedachtenis zal gesticht hebben, daar zal Ik komen om u te zegenen” (Exodus 20:24). En: „Waar twee of drie in Mijn Naam vergaderd zijn, daar zal Ik in het midden zijn… Ik zal met Mijn leraars zijn tot de voleinding der wereld” (Mattheüs 28:20). Wie Jezus liefheeft, is graag onder de prediking van het Woord, onder de openbare gebeden en bij de bediening van het avondmaal, maar hij berust niet in de uiterlijke instellingen en het waarnemen ervan, maar hij zoekt Christus! _Jacobus Koelman, predikant te Sluis_ (”Ware merktekenen van de liefde tot Jezus”, 1690)
