Natuurlijk vroeg Martijn een second opinion aan. Hij was er vast van overtuigd dat dan de vergissing van de bedrijfsarts zou worden rechtgezet. Helaas was dat niet het geval: ook deze arts verklaarde hem gezond. Martijn kon wat de arts betreft zijn werk dus hervatten.

Martijn voelde echter dat hij echt niet aan het werk kon. Deze situatie veroorzaakte flinke wrijving tussen hem en zijn werkgever. Het vervelende gevolg daarvan was dat de werkgever de loonbetaling aan Martijn staakte, in ieder geval zolang hij niet aan het werk ging. Het effect: Martijn raakte steeds meer verstrikt in financiële problemen en zijn schulden bouwden zich op. Hij kwam in een neerwaartse spiraal terecht waar hij niet meer uitkwam.

Als een werknemer ziek wordt, dan moet de werkgever advies inwinnen bij de bedrijfsarts. Een medische beoordeling hoort daar vanzelfsprekend bij. Maar wat als de werknemer echt niet in staat is om zijn werk te verrichten en de bedrijfsarts aangeeft dat de werknemer naar zijn mening wel kan werken, of zelfs niet ziek is? Dan hebben zowel de werkgever als de werknemer de mogelijkheid om –onafhankelijk van elkaar– een second opinion aan te vragen bij uitkeringsinstantie UWV. Voor de werknemer is het altijd raadzaam om contact op te nemen met zijn huisarts en eventueel met zijn specialist. Die kan dan vragen om een verklaring op te stellen.

Veel werknemers hebben het idee dat een bedrijfsarts niet onpartijdig is omdat hij door de werkgever wordt betaald. Het is goed om te onderstrepen dat de bedrijfsarts verplicht is om altijd onafhankelijk op te treden. Schiet hij daarin tekort, dan kan de werknemer een klacht indienen bij het Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg.

Voor Martijn hielp dit niet. Hij had niet alleen het gevoel gevangen te zitten in een ziek lichaam, maar ook gevangen te zitten bij een werkgever. Zijn werkgever kon hem vanwege zijn ziekte niet ontslaan. Zelf ontslag nemen was geen optie omdat hij dan zijn recht op een uitkering zou verspelen. En door zijn ziekte was hij niet in staat om elders een inkomen te verdienen. Dat was dus de spiraal waar Martijn niet meer uit kwam.

In dergelijke situaties is het altijd nog mogelijk om bij de kantonrechter doorbetaling van het loon te vorderen. De arbeidsongeschiktheid moet dan wel medisch correct onderbouwd zijn. Is die onderbouwing er niet, dan kan in de procedure een medisch deskundige benoemd worden die een oordeel moet vellen. Werknemers als Martijn staan we bij de RMU veel bij. Het is serieus belangrijk dat werknemers in een dergelijke situatie vroegtijdig aan de bel trekken. Want zit je eenmaal in de schulden, dan heb je een langlopend probleem dat niet zomaar na een succesvolle rechtszaak is opgelost.

De auteur is coördinator arbeidsvoorwaardenbeleid bij de RMU.