Wat is de aanleiding om deze meditatiebundel uit te geven?

„Op 3 maart, vrijdag, is het 150 jaar geleden dat opa Marinus Hofman het levenslicht zag. Hij kwam ter wereld in een boerderijtje in de buurtschap Lieren, onder de rook van Apeldoorn. De bundel, met 35 meditaties, wordt opgedragen aan de twee nog in leven zijnde kinderen van hem, ds. M. Hofman in Australië en mevrouw A. Meeuwse in Amerika.”

Hoe bent u aan het materiaal gekomen om de bundel samen te stellen?

„Na zijn sterven in 1945 werden de honderden preekschetsen, brieven en andere aantekeningen van hem in een reiskoffertje gedaan. Het is opmerkelijk hoeveel hij bewaard heeft. Dat koffertje is via mijn vader, ds. H. Hofman (1931-2007), bij mij terechtgekomen.

Op de achterkant van zijn preekschets schreef mijn grootvader de plaats en de datum waar de preek gehouden werd. Door die gegevens werd me duidelijk dat er meditaties in De Banier verschenen waren, die nadien aan het zicht ontsnapt zijn. Dit werd mede veroorzaakt omdat er slechts een ”H.” onder de meditaties stond: of ”Kr.” van Krabbendijke, de gemeente waar hij van 1924 tot 1936 stond.”

Wat trof u het meest bij het samenstellen?

„Het meest opvallend was dat hij steeds weer wees naar de zekere troost die er in de Heere Jezus Christus te vinden is voor aangevochten zielen. Ook trof mij dat opa vrijwel nooit in passieve werkwoorden sprak, maar steeds in actieve zin eenieder opriep tot wederkeer, met de noodzaak van een nauwkeurig zelfonderzoek.

Een ander punt is dat hij al vanaf 1918 wees op de verloedering in de maatschappij en als gevolg van het „feestvierend Nederland” een Tweede Wereldoorlog zag aankomen, waar Nederland niet buiten zou blijven. Zijn meditaties hebben niets aan actualiteit ingeboet, met name als we kijken naar de wereldwijde pandemieën, oorlogshaarden en het verlaten van de God van onze vaderen.”

Komt er nog een vervolg op de meditatiebundel?

„Na deze meditatiebundel ligt er niets meer ‘op de plank’ dan alleen een bundel Samenspraken tussen vader, moeder en dochters over Filémon. Die is helaas niet compleet overgeleverd. De oorlog maakte in 1942 abrupt een einde aan de uitgave van De Saambinder. Weliswaar lagen er nog vijf afleveringen gereed om gepubliceerd te worden, maar daarmee was het Bijbelboek Filémon nog niet geheel behandeld.

Daarnaast zijn nog diverse stukken tekst in het koffertje aanwezig, die goed te gebruiken zijn. Een van die losse teksten, over het geloof, heb ik in de nieuwe bundel als een soort meditatie opgenomen.”

De nalatenschap is bij u terechtgekomen. Wat wilt u daarmee gaan doen?

„Zijn leven en werk fascineert mij in hoge mate. Zodanig dat ik werk aan een nieuwe biografie. Zijn opdracht, die hij al als jonge jongen kreeg, was zondaren het Evangelie brengen. Dat stempelde zijn gehele leven. De vele aantekeningen van opa Hofman laten een sterke persoonlijkheid zien. Hij ging onafhankelijk zijn gang. Hij liet zich niet beïnvloeden door de vele dogmatische discussies in zijn tijd, ook niet die in zijn eigen kring speelden. Kerkelijke beslommeringen ter linker- of ter rechterzijde vertroebelden zijn opdracht niet.

Bij velen is zijn autobiografie ”Het alwijze Godsbestuur verheerlijkt” bekend. Hij schreef die grotendeels omstreeks 1920, toen hij als weduwnaar met zes kleine kinderen in zijn eerste gemeente Rijssen stond. De intens droevige omstandigheden van armoede en eenzaamheid vlak na de Eerste Wereldoorlog stempelden deze beschrijving. Die zou wel enige bijstelling behoeven als we kijken naar het vervolg van zijn leven, toen hij een gelukkig huwelijk had met zijn tweede vrouw en een grote plaats kreeg in de breedte van de Gereformeerde Gemeenten.

Hoewel er veel materiaal is overgeleverd, ben ik er zeker van dat er nog veel brieven en andere aantekeningen zijn. Ik hoop dat mensen mij deelgenoot willen maken van wat nog in hun bezit is. Alle informatie is welkom.”