Revisieverzoek voor generale synode een „revisiedictaat”? Dat kan niet de bedoeling zijn
„Er moet bij de roepende kerk van de volgende generale synode een fors aantal revisieverzoeken liggen. Niet uitsluitend, maar wel vooral met betrekking tot het besluit over vrouw en ambt. Dat is een goede zaak. Revisie betekent ”herziening”. Van een eerder genomen besluit namelijk.”
Onze kerkelijke spelregels voorzien in de mogelijkheid daar om te vragen. Wanneer spanning wordt ervaren met Bijbel, belijdenis of kerkorde, of als er bij de besluitvorming iets ten onrechte „buiten beschouwing is gebleven”, of „onvoldoende overwogen”.
En er zijn voorbeelden te noemen van revisieverzoeken die tot een ander besluit hebben geleid. Dat is ook logisch: een gereformeerde synode weet dat pauselijke onfeilbaarheid niet bestaat. Belangrijker: de door Gods Geest geïnspireerde apostel leert ons dat wij nu altijd nog maar ten dele kennen. We hebben binnen ons kerkverband dus minstens elkaar nodig om de wil van de Here vanuit Zijn Woord te verstaan. Huiselijk uitgedrukt: twee weten meer dan een.
Een revisieverzoek getuigt van dankbaarheid voor de mogelijkheid, en ook van vertrouwen dat het eerlijk en degelijk in behandeling zal worden genomen. Zo wil je zo’n verzoek graag zien.
Wat dat dan wel moeilijk maakt, is dat kerkenraden soms op voorhand aangeven dat hún visie géén revisie meer toestaat. Of sterker nog: ongeacht de uitkomst van de behandeling van hun revisieverzoek al afwijkende besluiten nemen, waarbij het nauwelijks voorstelbaar is dat die ooit nog worden teruggedraaid. Dan dreigt een revisieverzoek een revisiedictaat te worden, en dat kan niet de bedoeling zijn.
Een synode is geroepen het plaatselijk kerkelijke leven te dienen, maar dan moet het plaatselijk kerkelijke leven dat niet onmogelijk maken. Wie zou trouwens nog vrijmoedigheid hebben een afvaardiging naar een ‘spooksynode’ te aanvaarden? Hetzelfde kerkordeartikel dat over het recht spreekt om bezwaar te maken, zegt dat wat bij meerderheid van stemmen uitgesproken is, voor ons allen „vast en bondig” zal zijn. In een kerk-zijn dat je samen dankbaar uit Gods hand ontvangt, is dat echt veel meer dan ”afspraak is afspraak”. Twee weten meer dan een.”
Ds. J.G. Schenau, christelijk gereformeerd predikant in Nunspeet (Ichthus) en preses van de afgelopen generale synode, laat in zijn column in kerkblad De Wekker onder het kopje ”Re-visie” zijn licht schijnen over het verschijnsel revisieverzoeken.
Alle Volken
„Hoeveel Turken en Marokkanen zitten er bij u in de kerk? Goede kans dat u op deze vraag zegt: geen één. Maar hoe komt het dat de kerkelijke gemeente geen afspiegeling is van de plaatselijke samenleving? We vroegen het aan Haïthm en Nico, beiden werkzaam bij Evangelie & Moslims.
Haïthm is positief over de houding van de kerk in Nederland: „De Nederlandse cultuur is nieuwsgierig. Men is hier meer open voor andere culturen dan in andere landen. Met name richting vluchtelingen zijn de kerken heel actief.”
Nico nuanceert het positieve beeld: „Gastvrijheid en behulpzaamheid richting vluchtelingen is niet automatisch het verlangen om moslims bij Christus te brengen. Ik zie dezelfde houding namelijk niet richting Marokkanen en Turken. In Malawi maakte ik herhaaldelijk mee dat op een bijeenkomst van voorgangers de vraag werd gesteld: Waarom missen we die bevolkingsgroep in de kerk? Wat kunnen we doen om hen te bereiken met het Evangelie? Dat hoor ik hier in Nederland zelden in een kerkenraad. De meeste traditionele kerkelijke gemeenten in Nederland zijn geen afspiegeling van de plaatselijke samenleving, terwijl niemand zich daar in de kerk druk om lijkt te maken. Toen we in gesprek met de leiding van de landelijke kerk in Malawi constateerden dat de kerk te weinig aandacht aan moslims gaf, werd er meteen beleid voor ontwikkeld. Er werd in een aantal kerkverbanden geld voor vrijgemaakt, een opleidingsprogramma opgezet en er werd in heel veel kerken voor gebeden. De missie naar moslims werd echt iets van de kerk en God zegende dat. Moslims kwamen tot geloof in Christus.”
Alle Volken, magazine van de GZB, sprak met Haïthm, die een moslimachtergrond heeft, en Nico Bontebal, van 2009-2018 werkzaam voor de GZB in Malawi, over „de missie naar moslims”.
