Velen van hen hebben zorgen om achtergebleven familie en vrienden in hun thuisland. We hopen dat zij getroost en gevoed zullen worden door Gods Woord.

Maar het zijn echt niet alleen maar ‘succesverhalen’. Zo spreken we met een Israëliër over de Messias. Hij luistert beleefd naar ons, lijkt oprecht geïnteresseerd en neemt ook een Hebreeuws Nieuw Testament aan. Maar wanneer we de volgende dag weer langs dezelfde plek lopen, zien we de Bijbel op het bankje liggen. Achtergelaten en doorweekt door de regen. Afwijzing hoort erbij, maar het doet wel pijn. Vooral als je bedenkt dat hij feitelijk de Messias afwijst!”

In iB Magazine (Stichting Israël en de Bijbel) doen Daan en Brigitte van Olst verslag van Bijbelverspreiding in Israël.

OnderWeg

„Op 1 oktober 2018 sloot de gereformeerde kerk vrijgemaakt (gkv) Ulrum haar deuren. Zo’n viereneenhalf jaar later blikken we met toenmalig voorzitter van de kerkenraad Menne van Dijk terug op de sluiting, wat eraan voorafging en de tijd erna. (…)

Dat de ambten niet meer vervuld konden worden, is soms een symptoom van andere dingen die spelen. Wat heb je zien gebeuren in de periode voor de sluiting?

„In dit gebied, het Marnegebied, zijn in de afgelopen decennia veel kerken gesloten/samengegaan. Tussen 1945 tot 1985 waren er vijf gkv’s: Houwerzijl, Pieterburen, Schouwerzijl, Ulrum en Leens. Alleen die laatste is nog over. In totaal hadden die kerken in 1950 2000 leden, in 1985 1000 en nu in 2023 ongeveer 500 leden. De belangrijkste reden van krimp was migratie. Door de landbouwmechanisatie in de jaren 1950/1960 was er minder menskracht nodig. Mensen emigreerden of verhuisden om werk te vinden. Het zou interessant zijn om eens na te gaan welke toename aan leden steden als Assen, Amersfoort en Zwolle hebben gehad door de jaren heen. Daarnaartoe zijn veel mensen vertrokken.

De toegenomen mobiliteit heeft ook invloed. De 21 kernen van het Marnegebied liggen dicht bij elkaar. In de jaren ’50 en ’60 was het autobezit gering en waren mensen gericht op hun eigen dorp. Ulrum werd vroeger de ”magneet van het noorden” genoemd. Het was een levendig dorp met veel winkels. Die zijn allemaal weg. In Leens zijn er winkels voor in de plaats gekomen die passen bij de behoeften van vandaag. Dat dorp ligt op tweeëneenhalve kilometer afstand en het is geen probleem om daar je boodschappen te doen. Alles is goed te bereiken. Dat geldt dus ook voor kerken.”

Waar zijn de leden van de gemeente in Ulrum na de sluiting naartoe gegaan?

„Bij opheffing hadden we nog 127 leden. Ze konden zelf besluiten waar ze zich wilden aansluiten. Zestig procent sloot zich aan bij de kerk in Leens, vijftien procent ging naar de christelijke gereformeerde kerk in Ulrum, tien procent naar de PKN in het dorp, vijftien procent heeft zich nergens meer aangesloten. Omdat we in een dorp wonen, komen we elkaar nog regelmatig tegen. We missen het contact dat we hadden via Bijbelstudie en koffiedrinken na de dienst. Maar de onderlinge contacten zijn goed. Er blijft trouwens een mooie kerkelijke presentie met de christelijke gereformeerde kerk en de PKN in het dorp. De christelijke gereformeerde kerk heeft later ons kerkgebouw overgenomen.”

Wat mis je vooral na de sluiting?

„Vanwege de Afscheiding zijn de ogen altijd wel op Ulrum gericht geweest, dus het deed wel pijn om op zo’n historische plek de deuren te moeten sluiten. Het geeft verdriet dat je elkaar minder tegenkomt. Een kleine gemeenschap geeft grotere verbondenheid. Een grote gemeente zoals Leens is prima, maar het is wel echt een andere ervaring. Ik mis ook de akoestiek van het kerkgebouw in Ulrum. Het was een feest om er te zingen! We hebben ook veel samen gedaan, bijvoorbeeld aan de bouw van nieuwe zalen bij de kerk. Ook de deelname aan dorpsactiviteiten met Kerst is stilgevallen.”

Gelezen in kerkelijk magazine OnderWeg.

Zogezegd

„Als Vermeer protestants was geweest, zou men dit kunnen vergelijken met het ondenkbare feit dat een Jood in die tijd zijn zoon Mohammed zou noemen.”

De beroemde schilder Johannes Vermeer moet wel rooms-katholiek zijn geweest, omdat zijn kinderen Maria en Franciscus heetten. Volgens een artikel in het Katholiek Nieuwsblad over de religie van de 17-eeuwse schilder.

„Kerken en gemeenten kennen elkaar vaak niet. Kerken denken: „Straks komt de gemeente onze brandvergunning controleren.” Gemeenten denken: „Straks komen kerken naar ons voor financiële hulp.” Het ijs wordt vaak gebroken zodra partijen elkaar ontmoeten en het gesprek aangaan.”

Een interview met Heleen Agterhuis van Kathedraaldenkers in Kerk Magazine, onafhankelijk facilitair vakblad voor kerken.

„Geldontwaarding vraagt om noodhulp, mensontwaarding om ontmoeting. Het eerste krijgt betekenis in het licht van het laatste. Dat is de kern van het diaconale perspectief.”

In Woord & Dienst, opiniërend magazine voor protestants Nederland, staat een artikel over de vraag wat de huidige inflatie voor de kerken betekent.

„Kerkvisitatie is niet een soort examen of kerkelijke controle. De taak van de visitatoren is een broederlijk onderzoek naar de gang van zaken in een gemeente.”

Ds. J.R. Bulten en ds. A. Veuger schrijven over de praktijk van kerkvisitatie. In het christelijke gereformeerde Kerkblad voor het Noorden.

„Toen ik vroeger in de roomse kerk zat, spraken al die beelden van Petrus en de andere apostelen me nooit aan. Maar het beeld van Jezus, als ik daarop zag, dat raakte me altijd.”

In Zicht op de kerk, uitgave van de Hersteld Hervormde Kerk, beschrijft een evangelist uit Vlaanderen de reactie van een man met wie hij een gesprek had. De man vervolgde: „Datzelfde voel ik nu ook, als u zo over Jezus vertelt. Dan word ik warm vanbinnen en het raakt me.”

„Principieel belijden kan niet soft zijn. Het grootste deel van het woord ”belijden” bestaat uit ”lijden”. Belijden zou goedkoop zijn als het niets zou kosten.”

Christelijk magazine GezinsGids sprak onder andere met drs. W. de Kloe over het laten horen van een Bijbels geluid. Die pleit voor duidelijkheid én voorzichtigheid.

„De herders hebben de engelen horen zingen, ze hebben ze gezien, het stond op hun netvlies. Maar het ging hen om het Kind in de kribbe. Ze hebben niet de engelen gedankt, maar God.”

Daniël, jongerenblad van de Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten, sprak met ds. C. Hogchem over het thema ”engelen”. De predikant zegt dat het er niet om gaat of mensen een engel zien of iets bijzonders op dat gebied meemaken, maar dat ze Christus moeten leren kennen.

„Getallen zijn niet belangrijk. Het is wel belangrijk dat een kerk haar roeping kent: waarvoor bestaan wij als kerk op de plek waar wij gesteld zijn? Als we op die vraag een antwoord kunnen geven, heeft de kerk recht van bestaan, groot of klein.”

In een themanummer van kerkelijk magazine OnderWeg over kleine kerken schrijft ds. P. Strating, pastor van de Havenkerk in Den Haag, dat hij „de kleine omvang van de kerk” nooit als een probleem heeft ervaren.

„In het Oude Verbond, in de tijd van het volk Israël, was er ook politiek.”

Ds. E. Heres schrijft in gereformeerd familieblad De Bazuin over politiek en de kerk.