Nederland heeft momenteel vijf ziekenhuizen die zich gespecialiseerd hebben in operaties aan de harten van kinderen. De vorige minister van Volksgezondheid, Hugo de Jonge, maakte eind vorig jaar bekend dat de ziekenhuizen in Groningen, Leiden en Amsterdam daarmee zouden moeten stoppen. De zorg zou worden geconcentreerd in het Erasmus MC in Rotterdam en het UMC Utrecht. Met name uit de noordelijke provincies kwam daar veel verzet tegen. Ouders en kinderen zouden honderden kilometers moeten reizen naar hun behandeling. De huidige minister, Ernst Kuipers, vroeg de NZa daarom nog eens naar de plannen te kijken.

Volgens de zorgwaakhond heeft sluiting “grote en onomkeerbare gevolgen” voor de getroffen ziekenhuizen. Patiënten moeten dan langer reizen. Medisch specialisten krijgen andere taken als ze blijven. En als ze hun werk wel willen blijven doen, moeten ze verhuizen of langer reizen. Het ziekenhuis verliest dan hun kennis. Voor het LUMC in Leiden kan de status als academisch ziekenhuis zelfs op het spel komen te staan, aldus de NZa. Het UMCG in Groningen kan dan misschien geen hooggespecialiseerde zorg aan mensen uit de regio meer leveren.

De zorg voor mensen met aangeboren hartafwijkingen is wel kwetsbaar, benadrukt de NZa. Weinig artsen hebben genoeg kennis en ervaring. Ook voeren zij weinig behandelingen uit, omdat het gaat om zeldzame aandoeningen. De toezichthouder wil dat de ziekenhuizen “beter en meer gaan samenwerken” en daar een plan voor maken.

Als voorstel noemt de NZa de mogelijkheid om Nederland in twee helften te verdelen. In het noorden zouden het UMCG, het LUMC en Amsterdam UMC moeten samenwerken. Het zuiden zou bestaan uit Erasmus MC, UMC Utrecht, Radboudumc in Nijmegen en Maastricht UMC.