Nauwelijks nog oog voor aanleiding tot Gazaoorlog
Met de start van een nieuw Israëlisch offensief in de Gazastrook is de discussie over vermeende genocide weer opgelaaid. Ook nu kenmerkt dat debat zich vooral door eenzijdigheid en lijkt de aanleiding voor deze oorlog nauwelijks meer een rol te spelen.
Nog geen week na de gruwelijke aanslagen van 7 oktober 2023 door Hamasterroristen raakte de publieke opinie al doordrenkt van overbekende geluiden uit het verleden. Israël gebruikt buitensporig veel geweld, er komen onschuldige Palestijnse burgers om het leven en de wapens moeten zo snel mogelijk zwijgen om verdere escalatie te voorkomen.
Niet lang daarna klonken termen als genocide en etnische zuivering om het Israëlische militaire optreden te duiden. Veelal in de mond genomen door mensen van wie je je in alle ernst kunt afvragen of ze de juridische definitie van deze ernstige misdrijven tegen de menselijkheid wel helemaal goed inschatten.
Die beschuldigingen zijn alleen maar luider geworden. Tegenwoordig kun je geen pro-Israëlbijeenkomst organiseren of je wordt overschreeuwd en voor kindermoordenaar uitgemaakt.
Het behoeft volstrekt geen betoog dat uiterste alertheid geboden is als conflicten een genocidale wending dreigen te nemen. Te vaak heeft de wereld in het verleden weggekeken, terwijl zich volkerenmoord en etnische zuivering voltrokken. Te vaak is pas achteraf geconstateerd hoe voortekenen collectief zijn genegeerd.
De dramatische gebeurtenissen op 7 oktober 2023 mogen voor Israël nooit een excuus zijn om misdaden tegen de menselijkheid te plegen. Laat dat helder zijn. Maar het kan op zijn zachtst gezegd geen kwaad om bij alle beschuldigingen tegen de Joodse staat steeds stil te staan bij de aanleiding voor de Gazaoorlog – en vooral bij de intenties van Hamas en aanverwante moordzuchtige groeperingen om Joden te doden omdat ze nu eenmaal Joods zijn. Voor het oog van de camera, om maximaal te shockeren.
Dan doet het extra pijn als deze week de Israëlische parlementariër Yair Golan durft te beweren dat Israëlische militairen het doden van Palestijnse baby’s als hobby hebben. Gelukkig kwam zo’n beetje de hele Israëlische politiek in verweer, inclusief de oppositieleiders. Minister van Defensie Israel Katz ontnam Golan zelfs het recht om nog ooit in het leger te dienen.
Het doet extra pijn als parlementariër beweert dat Israëlische militairen doden van baby’s als hobby hebben
Onwillekeurig moet ik bij deze uitspraken terugdenken aan een van de vorige Gazaoorlogen. Ik interviewde destijds de moeder van de allereerste Israëlische militair die sneuvelde. Tijdens dat gesprek kwamen de kameraden van haar omgekomen zoon op bezoek, die haar vertelden hoe hij was gestorven. Het troostte haar op een of andere manier om uit de eerste hand over de laatste ogenblikken van haar geliefde te horen.
Haar zoon stuitte met zijn eenheid op een groep Hamasleden die uit een pand in Gaza kwamen. Ze hielden baby’s voor zich, als menselijk schild. De Israëlische militairen durfden niet te schieten, uit angst de kinderen te raken. De terroristen kenden géén aarzeling. En zo stierf deze jonge soldaat.
rd.nl/israelingezoomd
