Verpakkingsplastic wordt het meest gebruikt in Nederland. Na autobanden is het tevens de grootste bron van microplastics. Ook uit landbouwplastics vormen zich relatief veel microplastics, doordat ze op het land blijven liggen en vergaan.

Microplastics zijn plastic deeltjes van minder dan 5 millimeter groot. De meeste microplastics ontstaan door slijtage en veroudering van grotere plastic producten, zoals autobanden. Microplastics worden nauwelijks afgebroken door natuurlijke processen en dwalen zodoende in steeds grotere hoeveelheden rond in onder meer dieren en mensen. Naar schatting ligt er zo’n 130 kiloton microplastics uit verpakkingen in het Nederlandse milieu.

Over de schadelijkheid van microplastics is op dit moment nog onvoldoende bekend, maar volgens TNO is het op basis van het gezondheidseffect van andere kleine deeltjes zoals fijnstof wel verstandig om uit voorzorg de vorming van microplastics zoveel mogelijk te voorkomen.

TNO heeft verschillende strategieën voor het beperken van de vorming van microplastics onderzocht. Zo kan een uitbreiding van de statiegeldregeling helpen, evenals het opruimen van zwerfafval en het gebruik van materiaal dat minder hard slijt voor autobanden. Met behulp van zulke maatregelen kan de hoeveelheid microplastics in 2050 met 70 procent worden teruggebracht.