Agente vraagt overvallers waardetransport waarheid te vertellen
„Het zou mij helpen bij mijn verwerking als de verdachten als volwassen mannen zouden vertellen wat er daadwerkelijk is gebeurd. Het doet me al anderhalf jaar pijn dat zij tot op de dag van vandaag ontkennen gericht te hebben geschoten, op mij en andere collega’s.”
Dit zei een agente van de Amsterdamse politie dinsdag in de rechtszaal bij de voordracht van haar slachtofferverklaring, in het proces tegen de acht mannen die worden verdacht van de geruchtmakende overval op een waardetransport bij Schöne Edelmetaal in Amsterdam-Noord, op 19 mei vorig jaar.
De agente reed als eerste achter de overvallers aan, samen met een collega. Beiden zeggen de dood in de ogen te hebben gekeken.
De twee politiemensen zagen de twee vluchtauto’s kort na de overval op hoge snelheid wegrijden en besloten de achtervolging in te zetten. „Het was menens”, aldus de agente. De vluchtende overvallers schoten volgens haar gericht op haar en haar collega. „Ik geloofde mijn ogen en oren niet.” Ondanks het acute gevaar besloten de twee agenten de achtervolging door te zetten.
Zelf hebben zij niet geschoten. Volgens de agente was het gevaar dat zij anderen dan de overvallers zouden raken te groot. De auto van het politieduo reed als enige achter de vluchtauto’s van de verdachten aan, Broek in Waterland in. „Ik voelde onmacht”, aldus de agente. „Ik wilde ze zo graag uitschakelen.”
Die uitschakeling volgde pas minuten later, toen er veel meer collega’s ter plaatse waren. Daarvoor vond een confrontatie met de overvallers plaats, die in Broek in Waterland hun vluchtauto’s in brand staken, de buit overlaadden in andere auto’s en uiteindelijk geen kant meer op konden. „Op het moment dat een van hen ons ziet, richt hij zijn lange wapen direct richting het hoofd van mij en mijn maatje. Ik keek in de loop van het wapen en hoorde enkele enorm harde knallen. Angst voelde ik, pure paniek.” De agenten bleven ongedeerd, reden weg en zochten elders dekking.
Later, in het weiland waar de overvallers werden gepakt, zag zij „de man die mij enkele minuten daarvoor door mijn hoofd heeft geprobeerd te schieten - woest was ik toen ik je daar zag liggen.”
De agente heeft een posttraumatische stressstoornis opgelopen. „Herbelevingen en paniekaanvallen waren op een gegeven moment wekelijks aan de orde. Verwerken lukte niet.” Als er nog eens iets dergelijks zou gebeuren, zou zij „exact hetzelfde handelen”, zei zij. „Trots ben ik, op mezelf, op mijn maatje en op elke andere politiecollega die betrokken is geraakt bij dit incident.”