Zeehonden, de grootste roofdieren in de Waddenzee, worden tweemaal per jaar geteld. De eerste keer gebeurt dat in juni, kort nadat de jonge zeehonden zijn geboren. Toen was al duidelijk dat het aantal pups veel kleiner was dan in 2021. Nederland meldde een afname van 22 procent. In augustus volgt de tweede telling rond de tijd dat de zeehonden gaan verharen. In totaal zijn toen 23.652 gewone zeehonden geteld, het laagste aantal sinds 2011. Alleen in Denemarken nam het aantal dieren iets toe.

Wetenschappers denken dat het aantal zeehonden in de Waddenzee misschien aan de limiet zit, aldus het internationale secretariaat. Daardoor kunnen niet meer alle dieren voldoende voedsel vinden. Pups en jonge dieren lijden daar als eerste onder. De tellingen van dit jaar wijzen op zo’n oorzaak, maar de daling in het totale aantal dieren is groter dan om die reden verwacht zou mogen worden. „Op basis van de tellingen van één jaar zijn geen harde conclusies te trekken”, vindt Anders Galatis, leider van het telproject. Er is volgens hem uitgebreid onderzoek nodig om de achterliggende oorzaak van de afname van zeehonden te kunnen begrijpen.

In de Waddenzee komen grijze en gewone zeehonden voor. Jacht op de zeehonden is in de drie Waddenzeelanden verboden. De zeehonden zijn ook beschermd omdat de Waddenzee als geheel op de UNESCO Werelderfgoedlijst staat.