Voor die perspectiefplannen is volgens Remkes een realistisch verdienmodel nodig. Sommige boeren kunnen doorgaan op dezelfde voet, maar andere bedrijven moeten omschakelen. Zij kunnen bijvoorbeeld meer in samenwerking met de natuur gaan werken. Hier is vaak wel meer grond voor nodig: volgens Remkes moet de overheid bijdragen aan betaalbare grond.

Dat hangt volgens hem mede af van hoe het land is ingedeeld (‘zonering’). Bepaalde takken van landbouw zijn in bepaalde gebieden meer geschikt dan andere. Volgens Remkes is het nodig dat bepaalde boeren meer bij elkaar in de buurt gaan werken. Verplaatsing van bedrijven moet volgens hem „stapsgewijs” gebeuren, maar „zonder schuiven met grond is beweging onmogelijk”.

Remkes zelf noemt zijn rapport een „welkomstgeschenk” voor de nieuwe minister van Landbouw, Piet Adema. Die volgt minister Henk Staghouwer op, die vertrok na grote kritiek op zijn perspectiefplannen. Zowel de Tweede Kamer als het kabinet vonden die plannen ondermaats. Het gebrek aan perspectiefplannen leidde ook tot grote onvrede in de landbouwsector.