Wiebes besloot op de pauzeknop te drukken omdat het kabinet net besloten had de gaswinning uit het Groningenveld op termijn af te bouwen naar nul. De verwachting was dat daardoor het aardbevingsrisico sterk zou afnemen, zodat veel minder woningen versterkt zouden hoeven worden. Het wachten was nog op een advies daarover van de Mijnraad.

Het besluit, dat volgens Camps ook bedoeld was om capaciteit vrij te spelen voor de versterking van de meest kwetsbare gebouwen, stuitte evenwel op veel woede en onbegrip bij gedupeerden. Het was de directe aanleiding voor Hans Alders om op te stappen als Nationaal Coördinator Groningen (NCG).

De woede in Groningen noemt Camps „volstrekt begrijpelijk en terecht”, maar hij spreekt nog altijd van een verstandig besluit. „Met pijn in het hart”, erkent hij. „Er was hier geen optimaal besluit.” De topambtenaar vergelijkt de versterkingsoperatie met „een rijdende trein” die steeds verder op stoom begon te komen. Terwijl door het besluit de gaswinning te stoppen „de hele onderbouwing anders werd”.

Het vertrek van Alders kwam voor Camps niet als een verrassing en hij begreep het besluit van de oud-minister ook wel. Diens ontevredenheid was al duidelijk geworden tijdens een overleg over de kwestie waarbij ook gaswinningsbedrijf NAM aan tafel zat. Alders wordt later woensdag ook verhoord door de enquêtecommissie.