Om „budgettaire redenen” kon Dijsselbloem de verlaging van het plafond naar 40 miljard kuub niet steunen, maar wilde hij dat het maximum op 42,5 miljard uit zou komen. Toen de toenmalige schatkistbewaarder een voorstel van Henk Kamp hiertoe kreeg, mailde hij terug „dat ik daar niet mee akkoord kon gaan, dat het grote impact zou hebben op de begroting. Op een moment dat we al megabezuinigingen aan het doorvoeren waren”.

Kamp had uitgelegd dat hem „indringend” geadviseerd was niet van het advies af te wijken van het Staatstoezicht op de Mijnen. Die toezichthouder pleitte voor een maximum van 40 miljard. Een hoger niveau zou door Groningse bestuurders „niet geaccepteerd worden”. Dijsselbloem zei het verzet van Groningen te begrijpen, maar hield vol dat het niveau „niet meteen het eerste jaar” zo ver kon worden verlaagd. Een trapsgewijze vermindering naar 40 miljard „is al een aderlating voor de begroting”, mailde de bewindsman in die tijd.

Hij benadrukt in het verhoor dat de afspraken die hij met Brussel had gemaakt waardoor bij tegenvallers in 2013 en 2014 niet extra bezuinigd hoefde te worden, „niet voor 2015 en 2016 golden”. Bovendien was verlaging naar 42,5 miljard kuub (waar het plafond uiteindelijk op werd gezet) al een „substantiële stap”. Verlaging naar 40 miljard kuub zou dik een miljard euro kosten, voorspelde Financiën.

In 2013 was Dijsselbloem nog uiterst kritisch op zijn collega-minister Henk Kamp omdat de winning dat jaar onverwacht nog hoger uitviel dan gedacht (bijna 54 miljard kuub in plaats van ongeveer 48 miljard kuub). In het verhoor gaf Dijsselbloem aan dat hij daardoor werd „verrast” en dat hij Kamp hierover in de ministerraad kritisch had bevraagd.