Artsen zonder Grenzen (AzG) verleent vanaf donderdag medische en psychologische zorg aan asielzoekers buiten de poort van het aanmeldcentrum in de Groningse plaats. „We zien heel veel verwaarloosde chronische ziektes”, aldus directeur van AzG Nederland Judith Sargentini. Zo had de man met suikerziekte al een tijd zonder insuline gereisd voor hij in Ter Apel aankwam. Hij zou daar dan eigenlijk direct medische hulp moeten krijgen, maar dat gebeurde niet.

De man die de acute hartaanval kreeg is behandeld door een arts van AzG en daarna naar het ziekenhuis gestuurd. Verder ziet de organisatie veel mensen met zweertjes op hun lijf. „Dat kan heel goed schurft zijn. Waar mensen dicht op elkaar leven zonder goede hygiëne ontstaat dat”, aldus Sargentini. Ook het Rode Kruis uitte donderdag al zorgen over de slechte voorzieningen buiten het aanmeldcentrum. Zo zijn er volgens de organisatie maar een paar wc’s.

Sommige mensen zijn al een tijd in Ter Apel, sommigen pas net, zegt Sargentini. „Maar als je geëmigreerd bent en een reis achter de rug hebt, dan kun je ervan uitgaan dat je hulp nodig hebt. Die horen deze mensen ook te krijgen. Ze hebben ziekten die goed te bestrijden zijn, maar ze hebben geen aandacht gekregen.”

Artsen zonder Grenzen heeft het druk op de eerste dag in Ter Apel. „Onze mensen zoeken naar de zwaarste gevallen. Maar terwijl ze dat lijstje proberen af te werken, meldt zich alweer iemand met een nog dringender probleem.” De organisatie blijf vier tot zes weken in Ter Apel, vijf dagen per week.

Hoeveel van de mensen die op het terrein verblijven medische problemen hebben, kan de AzG-directeur niet direct zeggen. „Maar iedereen die hier zonder zorg zit en zich niet kan douchen, kan een medisch probleem worden.” Er zijn waterkranen, maar verder ziet Sargentini alleen kleine speelgoedbadjes waarin mensen zich kunnen wassen.

Afgelopen nachten sliepen er zo’n zevenhonderd mensen buiten in Ter Apel. Het is voor het eerst dat Artsen zonder Grenzen in Nederland noodhulp verleent. De organisatie wil het liefst zo snel mogelijk weer weg kunnen. „Want dit is geen vluchtelingencrisis. Dit is een bestuurscrisis. En gemeenten willen wel opvangplekken regelen voor Oekraïners, maar niet voor deze mensen. Als gemeenten iets ruimer gaan helpen, heeft iedereen zo onderdak.”