De kaarsen branden gezellig in de net opgeleverde woning van Cees en Rachel. Op de oranjerode bank gaat het stel er eens lekker voor zitten. Teruggaan in de tijd, is de opdracht. Want het is inmiddels zeven jaar geleden dat de vonk oversloeg. Na enig nadenken: „Op 29 september 1997 kregen we verkering tijdens onze Lodenstein-periode in Amersfoort”, vertelt de 23-jarige Cees.

Cees weet dan al uit wat voor nest zijn vriendin komt. Met een vriendengroepje is hij al eerder bij Rachel thuis geweest. Glimlachend: „Volgens mij had mijn schoonpa uit verhalen al door dat ik op z’n dochter aasde. Hij kwam de eerste keer met uitgestoken hand aanlopen. „Jij bent Cees, hè?” Helaas schudde hij de verkeerde jongen de hand.”

Al snel breekt het moment aan waarop Cees als vriend van Rachel huize Fikse mag betreden. Cees, die niet al te rustig van aard is, brengt dan een drukte met zich mee. „Ik denk dat ik gespannen was en me een houding probeerde te geven”, zegt Cees aarzelend.

Voor Rachel is het eerste bezoek aan haar aanstaande schoonouders spannender. Zij kent hen alleen van verhalen. Rachel ontmoet de familie na een nachtje in de slaapkamer van Cees’ zusje te hebben gebivakkeerd. „Het was ijskoud - ik was boven verwarming gewend. En daar lag ik dan, op een kamer in een volstrekt onbekend huis van een vreemde familie. Dat was best apart: ik sliep bij mensen die ik nog nooit had gezien.”

Of ze de volgende morgen zenuwachtig was? „Ik merkte dat ik op mijn kleding lette. Ik wilde er leuk uitzien. Ook dacht ik wel na over wat ze van mij zouden vinden. Ik was bewuster met deze dingen bezig, omdat ik positief wilde overkomen.”

Cees’ vader -die ze bij het eerste bezoek misloopt- ziet ze pas enkele weken later, op de verjaardag van haar vriend. Rachel kan zich dat moment nog goed herinneren. Dat zijn vader benieuwd was naar het meisje van zijn zoon, bleek: „Zo-ho, jij bent dus Rachel?” En met een onderzoekende blik bekeek hij zijn schoondochter. „Ik voelde me op dat moment best gekeurd, maar merkte al snel dat ik niet te licht werd bevonden.”

De eerste verjaardag van Cees’ moeder is ook zo’n moment. „Alle ooms en tantes waren hierbij en ik voelde me best bekeken. Cees had genoeg over mij verteld en dat maakte me wel zenuwachtig.”

Cees denkt hierbij met een glimlach terug aan de eerste maaltijd bij Rachel thuis. „Ten eerste deed ik te veel hagelslag op m’n brood, vervolgens smeerde ik die met m’n vingers uit en werkte de boterham ook nog zonder vork naar binnen. Dit druiste geheel tegen de etiquette van de familie Fikse in. Daarna vroegen ze me in het Kampens om een stukje ”käse”. Toen wist ik helemaal niet meer waar ik moest kijken.”

Zowel Cees als Rachel moest wennen aan het compleet andere gezin. Rachel: „Iedereen praatte zo veel en ik ben iemand die in het begin juist de kat uit de boom kijkt. Ook merkte ik dat we allebei een heel andere kerkelijke achtergrond hadden. Dit leverde interessante discussies op.”

Cees: „Bij ons thuis waren we veel vrijer niet alleen richting mijn ouders, maar ook naar anderen. Liep je bij ons in Barneveld, dan zei ik tegen iedereen „hoi.” Toen ik dat in Amersfoort -Rachels stad- wilde doen, kreeg ik zowat een draai om m’n oren van Rachel.”

Het schoonheidscultuurtje bij Rachel thuis was voor Cees ook een nieuwe wereld. „Niet dat het bij ons thuis een vieze boel was, maar bij de Fikses was het wel heel schoon. Als ik stof aan m’n broek had, durfde ik niet door het huis te lopen”, grijnst hij.

Veel schoonouders in Nederland worden op de korrel genomen. Bij het jonge stel ben je daarvoor niet aan het juiste adres. „In feite hebben we er ouders bij gekregen. Zij verruimden onze wereld. Ook al blijven er soms meningsverschillen, dat staat onze relatie met hen niet in de weg.”

Op zoek naar het verhaal achter opvallende berichtjes van het afgelopen jaar. Vandaag deel 3 in een serie.