In een lokaal van het Rotterdamse Albeda College zijn vrouwen in rode pakken bezig met kwast en beitel. Op een plank is een lieveheersbeestje met daaronder de leus ”Stop zinloos geweld” geschilderd.

Kom bij Karin Schellingerhout niet aan met het verhaal dat klussen typisch iets is voor mannen. „Dat was vroeger zo. Nu niet meer. Als mensen lacherig doen? Laat ze toch. Aan mij de taak om lekker het tegendeel te bewijzen. Vrouwen hebben net zo veel inzicht. Ze werken zelfs preciezer.”

Op het Albeda College volgde Karin het afgelopen jaar drie dagen per week de hok-cursus: het onverwachte klusbedrijf voor vrouwen. „Na achttien jaar in een grafisch bedrijf te hebben gewerkt, kwam ik in februari van dit jaar door een reorganisatie op straat te staan. Het viel niet mee om ander werk te vinden. Kennissen wezen me op deze cursus.”

Van jongs af aan heeft Karin een paar gouden handen. „Mijn vader legde vroeger een tuintje aan. Van het hout dat overbleef, bouwde ik een kastje. Ik houd ervan om dingen op te knappen. Jaren geleden zag ik een oud grenen kastje bij het oud vuil staan. Ik heb het ding geschilderd in alle kleuren van de regenboog en heb er nog jaren plezier van gehad.”

Het afgelopen jaar kreeg Karin heel wat klustechnieken onder de knie. Op dinsdag bekwaamde ze zich wekelijks in installatietechniek en metaal. „Je leert van alles over gasleidingen, geisers, het buigen van pijpen. Ook moet je oefenen met lassen, solderen en snijden.” Een ander onderdeel was elektra. „Ik heb van alles geleerd op het gebied van plussen en minnen, bedrading aanleggen, zwakstroom, stekkerdozen, noem maar op. Heel fascinerend. Ik was altijd wat bang voor elektriciteit, maar nu ik weet hoe alles in elkaar zit, ben ik een drempel over.”

Op de woensdag werden Karin de kneepjes van het schildersvak bijgebracht. „Je leert bijvoorbeeld hoe je moet plamuren en hoe je een deur in de lak zet.” Op donderdag kwamen timmeren en metselen aan bod. „Ik heb onder meer een muurtje gemetseld en een badkamer betegeld.”

Een vrouwelijke klusser biedt de nodige voordelen, denkt Karin Schellingerhout. „Vrouwen werken preciezer. Als wij een muur betegelen, boenen we de tegels netjes af. Afval op de grond ruimen we op. Mannen doen dat niet zo gauw. Die zijn slordiger. Bovendien hebben vrouwen veel meer met kleuren. Wij letten erop of bepaalde kleuren passen. Een man denkt: Die deur wordt rood, geel, blauw of zwart. Wij vrouwen zeggen: Meng rood en blauw. Dan krijg je iets lichtgroens dat meer past bij de vloer.”

Karin en haar medecursisten lachten het afgelopen jaar bij tijden heel wat af. „We moesten een geiser uit elkaar halen. Je leert namen van onderdelen waar je nog nooit van hebt gehoord. We moesten het ding ook weer in elkaar zetten. Er blijft een rubbertje over; en waar moet dat boutje? Da’s lol. Met elkaar probeer je een probleem op te lossen.”

Straten leggen of werken in beton laat Karin liever aan mannen over, maar andere klussen waarbij de nodige inspanning wordt gevraagd, wil ze niet uit de weg gaan. „Je moet zorgen dat je je krachten goed gebruikt. Eerst had ik moeite om met een apparaat buizen te buigen. Maar als je de techniek eenmaal onder de knie hebt, lukt dat best.”

Pietepeuterig werk ziet de klusjesvrouw niet zo zitten. „Voor fijne letters schilderen heb ik niet zo’n geduld.” Het liefst is ze bezig met behangen en houtbewerking. Ze heeft zelf al diverse meubelstukken gefabriceerd. „Ik ben muziekfreak. Daarom heb ik een groot houten cd-rek voor 1000 cd’s gemaakt. Super leuk is dat. Al kost het wel wat bloed, zweet en tranen, je ziet dat er iets uit je handen komt. Daar word je vrolijk van.”

Op zoek naar het verhaal achter opvallende berichtjes van het afgelopen jaar. Vandaag deel 1 in een serie.