De aanwezige kennis was vooral gebaseerd op bevingen die van nature voorkomen door spanningen in de aardkorst, en niet op bevingen veroorzaakt door delfstoffenwinning. Pas na de zware aardbeving in Huizinge in 2012 is de kennispositie volgens De Waal „ontzettend veel beter geworden”. Maar tien jaar later moet hij ook erkennen „dat het nog steeds niet veilig is” in Groningen.

Bedrijfsleven, politiek en toezichthouders hebben volgens De Waal jarenlang „in een tunnel” geleefd waarin geen ruimte was voor geluiden over de risico’s die de gaswinning met zich meebracht. Er werden miljarden verdiend, maar er werd nauwelijks geïnvesteerd in kennis over de mogelijke gevolgen voor de bodem. „Het was niet welkom, niemand wilde dat horen.”

Het lijkt er volgens De Waal op dat een heel klein groepje steeds de besluiten heeft genomen en dat veiligheid daarbij „nooit een grote rol heeft gespeeld”. Hij noemt dat „wonderlijk” en hoopt dat de parlementaire enquête onder meer duidelijk maakt hoe het kan dat „zo lang in die tunnel is geleefd”.