Jacolien en Anne-Marie de Wolf (16) –tweelingzussen–, Petra Simonse (17) uit Emmeloord en Roos Ringelberg (16) uit Tollebeek wisten eigenlijk wel dat ze hun diploma hadden gehaald. Toch sloeg de spanning toe, een uur voordat het verlossende telefoontje van de Pieter Zandt scholengemeenschap in Kampen kwam. „Het voelt alsof we jarig zijn met z’n allen”, zegt Petra in de tuin van familie De Wolf in Emmeloord.

Het viertal kent elkaar al van de kleuterklas. Of zelfs nog eerder, want Petra is ook een nicht van de zusjes De Wolf. Op de basisschool waren de meiden nog niet zo close als nu. Hun hechte band ontstond pas in havo-4, op school in Kampen.

„Hé, het is twee uur geweest. De cijfers staan erin!” roept een van de meiden. Meteen grijpen de vier naar hun telefoon. „Wow, een 8,3 voor Engels!” zegt Roos opgetogen. „Mijn hoogste cijfer.” Jacolien slaakt een zucht van verlichting bij haar 7,3 voor aardrijkskunde. „Dat examen vond ik het lastigste. Ik had slechter verwacht.”

Intussen komt de moeder van Jacolien en Anne-Marie thuis met een doos gebak. Ze heeft donderdagmiddag een verrassingsfeestje voor de tweeling georganiseerd.

Verpleegkunde

De vriendinnen volgden hetzelfde profiel: cultuur en maatschappij. En straks gaan ze alle vier verpleegkunde doen op hogeschool Viaa in Zwolle. Speelde bij die keuze mee dat de anderen ook die studie gingen doen? „Nee hoor, we hebben gewoon dezelfde interesses”, lachen de meiden. „Ik wist allang dat ik de zorg in wilde”, zegt Jacolien. „Ik dacht niet: de rest gaat deze studie doen, dus ik ook.”

Roos twijfelde wel een tijdje – tussen journalistiek, social work en verpleegkunde. Het werd de laatste, omdat je in de zorg nog „veel kanten” op kunt. Ook Anne-Marie was er niet meteen uit. Ze liep een tijdje stage in het onderwijs, maar kwam erachter: de pabo is toch niks voor mij.

Vakantie

Tot nu toe maakten de meiden schoolopdrachten standaard samen, vaak in tweetallen. Bij hun profielwerkstuk ging het bijna mis. Zonder overleg zouden beide duo’s op hetzelfde onderwerp zijn uitkomen: de geschiedenis van de Noordoostpolder. „We hebben toen besloten dat het ene groepje zich richtte op de Tweede Wereldoorlog en het andere op de periode erna”, legt Anne-Marie uit.

Nu zit de middelbareschooltijd erop en zien de vriendinnen elkaar niet dagelijks meer. Wel spreken ze geregeld af om te zwemmen, te kletsen, skeeleren of logeren. En over een paar weken staat er een gezamenlijke vakantie naar de Duitse Harz op de planning. Vervelen zullen de meiden zich waarschijnlijk niet tijdens de acht uur durende treinreis naar hun bestemming. „De tijd vergeten, daar zijn we heel goed in”, lachen ze.