De boekjes werden in 1944 voor het eerst uitgegeven. Bisschop Hans van den Hende van het bisdom Rotterdam heeft gezorgd voor de herdrukken in facsimile. Brandsma schreef Het Laatste Geschrift op bevel van de Gestapo toen hij gevangen zat in Scheveningen. De Gestapo wilde weten waarom het Nederlandse volk en met name het katholieke volksdeel zich zo hevig verzette tegen de NSB. Volgens Brandsma kwam dat door de „vrijheidsliefde” van Nederlanders en de overtuiging dat de NSB geen verbetering zou brengen in het economisch-politieke stelsel.

In het tweede boekje Mijn Cel beschrijft Brandsma wat hem overkwam sinds zijn aanhouding op 19 januari 1942. Hij zou maar voor één nacht voor verhoor gevangen zitten in Scheveningen en daarna weer naar huis mogen. De 60-jarige pater woog bij zijn arrestatie 54 kilo en zijn gezondheid was broos.

Pater karmeliet Titus Brandsma was hoogleraar en ook rector-magnificus aan de toenmalige Katholieke Universiteit Nijmegen. Hij sprak zich openlijk uit tegen nazisme en rassenhaat. Brandsma werd in 1985 al zalig verklaard.