Afgelopen weekend zijn de eerste achttien zeehondenwachters geslaagd voor de opleiding. Zij gaan aan de slag voor drie zeehondencentra: A Seal in Stellendam, Ecomare op Texel en Zeehondencentrum Pieterburen. De zeehondenwachters zijn nodig om te voorkomen dat omstanders, zonder enige kennis van zaken, gestrande pups willen helpen. Die hulp is vaak ook onnodig, veroorzaakt stress bij het dier en is bovendien verboden.

De hulp aan zeehonden staat ook al in het Zeehondenakkoord uit 2020. Daarin is ook de opleiding van de zeehondenwachters opgenomen. „Niet altijd is duidelijk voor het publiek waarom wij een zeehondenpup niet direct meenemen naar een opvangcentrum. Het is belangrijk om goed uit te kunnen leggen wat wij doen en vooral ook waarom. Dit geeft het publiek rust”, zegt Marco Henzel, opgeleid zeehondenwachter. De gediplomeerden geven ook voorlichting over het leefgebied en het opvangbeleid van zeehonden.

Na een melding over een zeehondenpup op het strand besluit de zeehondenwachter wat er moet gebeuren. Geprobeerd wordt om het opvangen van de dieren zoveel mogelijk te vermijden. Eerst wordt het dier 24 uur geobserveerd. In de meeste gevallen blijkt de zeehondenpup zichzelf prima te kunnen redden. Zeehonden laten hun pups vaak alleen, om zelf op zee vis te vangen. De pup is dan niet zielig en heeft alleen rust nodig, stellen de zeehondencentra.