„Ik dacht dat naaien voor mij lastig was door mijn visuele beperking, tot ik in 2013 een hemdje van mijn moeder vermaakte. Daarom had ik andere creatieve hobby’s.

Met hulp van een vriendin ging ik steeds meer naaien. Eerst kussenslopen, daarna kleding. Nu maak ik ook knuffels met cliënten op de dagbesteding waar ik werk.

Ik heb een naaimachine die geschikt is voor mijn beperkte zicht. Daarmee kan ik bijvoorbeeld op gevoel de draad door de naald doen. Ook geeft het apparaat met piepjes en lampjes aan met welke steek je bezig bent.

Ik gebruik een draad die contrasteert met de stof. Voor een rode jurk neem ik graag witte garen. Ook zet ik een loepbril op. Ik naai niet te lang achter elkaar en altijd met goed licht.”