Het OM eist een celstraf van tien jaar tegen de 45-jarige A. uit Geldrop. Volgens de aanklager staat vast dat Slurink (33) in de nacht van 20 op 21 maart 1997 in haar woning door A. is gedood. A. woonde destijds in Groningen.

Onder de nagels van Slurink werd DNA aangetroffen van een onbekende man. In 2020 was er dankzij nieuwe technieken een match met A. Dat A. daarmee de dader is, vindt advocaat Peter Plasman een „dubieuze redenering” van het OM. Hij wil dat A. wordt vrijgesproken.

Dat A. na 25 jaar geen concrete alternatieve verklaring kan geven, vindt Plasman niet vreemd. „Het menselijk geheugen kent zijn beperkingen. We weten vaak niet eens welke kleding we twee weken geleden droegen. Van mijn cliënt wordt het onmogelijke verwacht.” A. denkt dat zijn DNA via het openbaar vervoer, sportscholen, uitgaansgelegenheden of supermarkten op Slurink moet zijn gekomen. Of door kranten, folders en maaltijden die hij in die tijd bezorgde.

A. kan dit niet onderbouwen met kassabonnen, loonstroken, bankafschriften of andere documenten uit 1997. Volgens Plasman sluit dat de scenario’s niet uit. Dat het OM dit wel doet, is in zijn ogen een „zwaktebod”. De aanklager gaat volgens Plasman uit van aannames over A., onder andere bij veroordelingen van A. voor geweldsdelicten. „Er wordt een sfeer gecreëerd dat hij het wel eens gedaan kan hebben.”

Het DNA-spoor is het enige bewijs, aldus Plasman. Ook het aanvullend onderzoek tot aan A.’s aanhouding in februari 2021 heeft volgens hem niks opgeleverd. „We schuren aan tegen het bewijsminimum.” De strafpleiter benadrukt dat er geen vingerafdrukken van A. of braaksporen zijn gevonden. „Er kan ook geen enkel motief voor mijn cliënt worden vastgesteld. Alleen een DNA-spoor is onvoldoende.”

De rechtbank in Groningen doet op 9 maart uitspraak.