Er zit humor in het idee dat vele niet-christelijke landgenoten dagelijks hele stukken uit het boek Spreuken citeren om discussies in hun voordeel te beslechten. Dat elke taal zijn eigen wijsheden en spreuken ontwikkelt, is begrijpelijk: ’s Lands wijs, ’s lands eer. Ook in de Thaise taal worden we regelmatig verrast met pareltjes.

Laatst had ik bijvoorbeeld een gesprek met een oude vrouw die zei heel graag Jezus te willen volgen, maar moeite had om het leven dat ze 82 jaar lang geleefd had, achter zich te laten. Ze was als boeddhist geboren en ze zou als boeddhist sterven. Alles zomaar weggooien –want zo voelde dat voor haar– was niet iets wat haar als muziek in de oren klonk. Ze overdacht de mogelijke sociale gevolgen en kwam tot de volgende vraag: „Lopen op twee wegen tegelijk, kan dat?” De achterliggende gedachte zou ”Baat het niet, dan schaadt het niet” kunnen zijn. Of, positiever: ”Bezint eer gij begint.”

In deze cultuur met een direct nee antwoorden, is niet aan te raden en zou van mij een zachte heelmeester maken, want de mensen hier zijn nou eenmaal niet zo direct. Het is ook in Thailand de toon die de muziek maakt. Zodoende improviseerde ik een verhaal over een man die een rivier moest oversteken. Aan de kant lagen twee bootjes. Eén bootje zag er klein en zwak uit en het andere was een mooi versierde stevige schuit. Omdat de man zijn kansen om de overkant te bereiken wilde spreiden, dacht hij dat het goed was om met één been in de ene boot en het andere been in de andere boot te stappen. Zodoende had hij de beste kans om de overkant te bereiken. Je weet immers bij het bekijken van de schepen niet welke boot sterker, beter en steviger is. Schijn kan ons bedriegen. Tot zover een logische denkwijze. Eenieder kan voor zichzelf bedenken wat de gevolgen zijn als de boten twee verschillende richtingen uit varen. Al is het maar twee meter: dat gaat onherroepelijk mis.

De Weg

Nu wil het geval dat er een Thais spreekwoord bestaat dat zoiets betekent als: Ga niet met twee verschillende benen in twee boten staan. En dit spreekwoord benoemde ik dan ook in mijn –met veel voorzichtigheid– gecreëerde antwoord. Een paar verdrietige ogen staarden me aan, want de inhoud van dit spreekwoord in deze context deed pijn. Jezus Zelf zegt: „Ik ben de Weg”, in het Evangelie van Johannes. Er is maar één Weg. Een tweede weg is helemaal niet nodig en ik wilde het haar wel toeschreeuwen. De gedachte om op één Weg te moeten gaan en daar volledig op te vertrouwen verscheurde deze oude vrouw innerlijk. Maar Rome is niet op één dag gebouwd en zo zal het ook zijn in het leven van deze vrouw.

De schrijver is samen met zijn gezin uitgezonden door de CGK en OMF naar Udon Thani in Thailand. Hij werkt daar als kerkplanter