In een verklaring op de website van het onderzoeksteam blijft de Amerikaan bij zijn bevindingen en haalt hij uit naar zowel critici als de pers. De laatstgenoemde heeft in zijn ogen grotendeels maar „één kant van het verhaal” gepresenteerd, namelijk die van critici, zonder wederhoor te vragen bij de onderzoekers. „De pers maakte het deze critici veel te gemakkelijk om zich achter hun titels te verschuilen en ongegronde beschuldigingen richting alle betrokkenen te uiten”, stelt Pankoke.

Dat terwijl de media die het boek van tevoren hadden ingezien vooraf geen onafhankelijke experts mochten raadplegen vanwege het strenge embargo. Ook dat kwam de betreffende media op scherpe kritiek te staan, omdat zij de bevindingen uit het boek in eerste instantie te stellig zouden hebben gebracht, terwijl het bewijs in het boek volgens sommigen ‘flinterdun’ was.

Pankoke laat weten dat de meeste kritiek op zijn onderzoek „begrijpelijkerwijs” uit Nederland kwam. Volgens hem hebben andere theorieën over wie de familie Frank zou hebben verraden echter minder „venijnige reacties” gekregen. De oud-FBI-agent denkt dat dat mogelijk komt omdat hij en zijn team uitkwamen bij een Joodse notaris, namelijk Arnold van den Bergh.

Maar, zo schrijft Pankoke, hij kan zich geen „frontale media-aanval” herinneren toen bijvoorbeeld een aantal jaren geleden Ans van Dijk als mogelijke verraadster werd aangewezen. Terwijl zij ook Joods was, aldus Pankoke. „Om de een of andere reden lijkt er in ons geval een beetje een dubbele standaard te zijn voor het vellen van een oordeel.”

Pankoke werpt de beschuldigingen van antisemitisme aan zijn adres verre van zich. Hij stelt dat het onderzoeksteam zelf moeite had om het nieuws naar buiten te brengen dat in hun ogen een Joodse notaris hoogstwaarschijnlijk de verrader is. Hij benadrukt dat Van den Bergh vooral als slachtoffer moet worden gezien van het naziregime.