De tentoonstelling is opgezet als een reis van het nu tot in de jaren vijftig van de afgelopen eeuw. Het draait er vooral om persoonlijke familieverhalen van de verschillende generaties. „De jongste generatie laat zien hoe ze hun familieverhaal weet om te buigen tot een kracht”, stelt een van de samenstellers. Er wordt vanuit zoveel mogelijk perspectieven gekeken.

Licht speelt ook een belangrijke rol. „Wie ooit in Indonesië was, weet dat het licht daar heel anders is dan in Nederland. Licht en kleur zijn hier daarom ingezet als spiegel van de emotie en sfeer. In de ene ruimte wordt het Nederland van nu gevangen in een kakofonie aan beeld en geluid van culturele en politieke kwesties. In een andere ruimte vormt een kille, gure Hollandse winterwereld de setting voor migratieverhalen, waarbij de ontvangst in Nederland doorgaans niet bepaald als hartverwarmend werd ervaren”, aldus medeontwerper Kossmanndejong.

Historische duiding wordt met interactieve schermen, infographics, een begeleidende audiotour en een boekje gegeven. De verhalen in de tentoonstelling geven geen compleet beeld, maar laten moeten laten zien dat Nederlands-Indië een verhaal met veel gezichten is.

In het Rijksmuseum in Amsterdam begint volgende week Revolusi! Indonesië onafhankelijk, een tentoonstelling over de onafhankelijkheidsstrijd van Indonesië aan de hand van de verhalen van ooggetuigen. Over Revolusi! en het wel of niet hanteren van de term ‘bersiap’ ontstond op voorhand al een hoop rumoer. Deze term wordt in ons land gebruikt voor de gewelddadige periode tijdens de strijd om de onafhankelijkheid en zou volgens een van de samenstellers „niet geheel vrij van rassenhaat” zijn, doordat er „altijd primitieve, ongeciviliseerde Indonesiërs als daders van de gewelddadigheden worden opgevoerd”. Veel Nederlanders hadden zwaar te lijden onder de bersiap.