Het jaar waarin prins Bernhard de internationale World Wide Fund for Nature (WWF) oprichtte, was tevens het geboortejaar van Gerhard van den Top. De twee zouden elkaar pas 39 jaar later voor het eerst ontmoeten, in 2000, toen Van den Top aantrad als directeur natuurbescherming bij de Nederlandse tak van de WWF.

De twee natuurliefhebbers voerden op Paleis Soestdijk intensieve gesprekken met elkaar over tal van projecten die her en der op de wereld op touw zijn gezet voor olifanten, tijgers, chimpansees, oerwouden en natuurparken. „Per jaar sprak ik drie tot vier keer met de prins”, zegt Van den Top. „Ook kreeg ik geregeld een briefje van hem. De prins leefde intensief mee.”

In een van de eerste gesprekken vertelde prins Bernhard aan Van den Top over de achtergronden van zijn passie voor de natuur. De directe aanleiding om daadwerkelijk de handen uit de mouwen te steken, was een ontmoeting met een olifant in Afrika. „Hij was met een tent op safari, samen met zijn familie. ’s Ochtends vroeg kwam een olifant op hem af. De prins probeerde hem voorzichtig te lokken, maar het dier ging weer weg. Het tafereel herhaalde zich de volgende ochtend. De derde ochtend ging het goed. De olifant stapte op de prins af en legde zijn slurf in zijn hand.”

Het verhaal is voor Van den Top een van de mooiste herinneringen die hij aan de prins bewaart. „Wat mij van de prins zal bijblijven, is zijn betrokkenheid, zijn doorzettingsvermogen en zijn positieve en humoristische instelling. Ik vond hem een eigenzinnig en origineel man, iemand aan wie je je kon optrekken wegens zijn ervaring en wijsheid. De prins had een bijzonder groot netwerk, variërend van de president van de Wereldbank tot de koning van Thailand. Hij werd door hen ook gerespecteerd.”

Prins Bernhard liet zich tot op het laatst van zijn leven informeren over de activiteiten van het WNF. „Het contact was altijd aangenaam. Soms wilde hij zaken sneller geregeld hebben dan mogelijk was. Dan had hij bijvoorbeeld gehoord over stroperij in Centraal-Afrika en dan vroeg hij wat we er aan gingen doen. We discussieerden er altijd heel open over. De ene keer vroeg hij ons om advies, de andere keer bood hij ons zijn hulp aan.”

Was prins Bernhard een man met flair en charmes? „Absoluut”, zegt Van den Top. „Hij straalde warmte en vrolijkheid uit.” Bekend is dat de prins behoorlijk van zich af kon bijten. Was hij hard en zakelijk? „Anderen zeggen dat misschien, ik kan alleen maar voor mezelf spreken en dan zeg ik dat ik hem zo nooit heb meegemaakt. Of hij op mij gesteld was? Dat is een moeilijke vraag. Ik in elk geval wel op hem.”

Van den Top zag prins Bernhard voor het laatst op 16 oktober. „Het was een gezellige en inspirerende ontmoeting. Hij vroeg zich af hoelang hij het werk nog zou kunnen doen. Dat had ik nooit eerder van hem gehoord. Hij was altijd bezet met een onvermoeibare vechtlust. Tijdens dat gesprek zinspeelde hij op zijn dood. De prins bereidde zich er op een heel natuurlijke manier op voor. Hij had er vrede mee.”

In zijn laatste tv-interview drong de prins nog aan op maatregelen op Borneo (Indonesië). „Zijn uitspraken geven ons een grote stimulans om de campagne die we in voorbereiding hebben, uit te voeren in lijn met zijn visie. Die visie komt neer op liefde voor het leven. Lang leve het leven, dat is typerend voor zowel de prins als het werk van het WNF.”