Je wordt bedankt; volgens mij zeggen met name ietwat zure mensen dat. Zo’n moeder die in de supermarkt ten overstaan van het voltallige winkelpubliek de schijn probeert te wekken dat ze haar kind echt wel baas kan, bijvoorbeeld. Als haar hulpvaardige zoontje dan een pot appelmoes pakt en op de grond laat vallen, zou er zomaar uit moeders mond kunnen komen: „Je wordt bedankt.” Of erger: „Je wordt vriendelijk bedankt.” En dan volgt er meestal een tirade, waaruit blijkt dat de dank toch niet zo diep zit en de vriendelijkheid van korte duur is.

Waarom zit er zo’n venijn in deze frase? Waarom vormen ”worden” en ”bedanken” zo’n moeizaam huwelijk? Misschien omdat dankbaarheid alle diepte verliest als het zo nodig in de lijdelijke, passieve vorm moet? Is men ”je wordt bedankt” daarom op een zeker moment juist als uiting van óndankbaarheid gaan gebruiken?

Dankbaarheid vraagt denk ik om directheid en wil niet in een zin weggemoffeld worden. Kort en krachtig is daarom het beste: dank! Zelf ben ik liefhebber van: veel dank! Of naar overdrevenheid neigend: bijzonder veel dank!

Nu ik toch met onthullingen omtrent mailtaal bezig ben: in de afhechting ben ik liefst ook wat kortaf. Mijn begroeting is vaak niet meer dan: Groet! Of: Gegroet! Gevolgd door m’n voornaam. Behalve naar buitenstaanders of mensen die ik hoog heb zitten; dan komt er ”Hartelijke” voor, en maakt dat hijgerige uitroepteken plaats voor een komma, gevolgd door mijn volledige naam.

Het voordeel van kort en bondig geschreven taal is dat er weinig misverstanden kunnen ontstaan als gevolg van het ontbreken van intonatie, gezichtsuitdrukkingen en gebaren. Non-verbale communicatie schijnt namelijk een aanzienlijk deel van de volledige boodschap te zijn – ongeveer een derde, zeggen verschillende onderzoeken. Wie met een oprechte blik en een stem die liefde ademt, zijn dank richting iemand probeert te verwoorden, zal misschien zelfs met een „Je wordt bedankt” niet van onvriendelijkheid worden beticht.

Maar op papier kun je dus maar beter kortaf zijn. Denk ik.

Groet!