„Wie de theologische ontwikkelingen in ons land volgt, merkt dat de huidige tijd en cultuur regelmatig te berde worden gebracht om het gezag van de Bijbel ter discussie te stellen. Bijvoorbeeld: als Paulus vandaag geleefd had, zou hij ongetwijfeld voorstander zijn geweest van de vrouw in het ambt… De moderne tijd en cultuur krijgen vaak een gewicht dat ten koste gaat van het eerbiedig en gelovig buigen onder de Bijbel als Gods onveranderlijk Woord. (…)

Bij veel moderne Bijbeluitleggers is merkbaar dat de beleving van de huidige lezer op de voorgrond komt ten koste van de oorspronkelijke bedoeling van de tekst. De uitlegger slaat een brug tussen de oude tekst en de moderne lezer, waarbij hij de tekst ‘kloppend’ maakt met de opvattingen van de lezer en zo uitlegt dat die er in zijn tijd, cultuur en beleving nog „iets mee kan”…

Volgens ds. D. de Wit, die recent een leerzaam artikel over hermeneutiek in historisch perspectief schreef, heeft de ”nieuwe hermeneutiek” het object van onderzoek verlegd naar de interpreterende mens en laat deze naast de Schrift ook de menselijke interpretatie een woord meespreken. „De oude hermeneutische opvatting staat in deze lijn: Wat is de zin en mening van Gods Geest? Wanneer nu de interpretatie van de mens daar als een extra stap bij wordt gevoegd, maakt dat de afstand tussen het directe spreken van de Heere en de hoorder te groot. De exegese zoekt juist een uitleg te geven, niet hoe ik het interpreteer, maar wat de Heere heeft gezegd.” (…)

Bovengenoemde principiële verschillen worden concreet zichtbaar in de uitleg van bijvoorbeeld Galaten 3:28. Paulus schrijft in die tekst: „Daarin is noch Jood noch Griek, daarin is noch dienstbare noch vrije, daarin is geen man en vrouw. Want gij allen zijt één in Christus Jezus.”

Betekenen deze woorden dat zowel mannen als vrouwen deel kunnen uitmaken van de kerkenraad in de christelijke gemeente? Want dat past toch het beste in onze geëmancipeerde cultuur? Opnieuw: de bril máákt de tekst niet, maar léést de tekst en laat zien wat daarin stáát. Wat staat er? Om te beginnen laat het verband van Galaten 3:28 zien dat het hier gaat over de rechtvaardiging van de zondaar voor God; man en vrouw hebben in Christus een gelijkwaardige positie voor God.

Verder lezen we de tekst volgens klassiek hermeneutisch gebruik binnen het geheel van de Schrift. Op andere plaatsen schrijft Paulus over de onderscheiden plaats van man en vrouw ten opzichte van elkaar en de plaats van de vrouw in de gemeente, bijvoorbeeld in 1 Timotheüs 2:9-15. Wanneer Paulus daar de onderscheiden plaats van man en vrouw aan de orde stelt, schrijft hij niet: want zo is het in onze tijd en cultuur gebruikelijk, maar wijst hij op Gods scheppingsorde en de geschiedenis van de zondeval. Wie zo Schrift met Schrift vergelijkt, zal zien dat Galaten 3:28 geen grond biedt voor ”de vrouw in het ambt”. Gods Woord staat hier haaks op de cultuur.

We behoeven niet boven iemand te staan. Ontvankelijk voor Gods Woord is van nature niemand. Het wonder is echter dat de Heere Zelf harten voor Zijn Woord ontvankelijk máákt. Overtuigd van de noodzaak daarvan bad de psalmdichter: „Och, dat mijn wegen gericht werden om Uw inzettingen te bewaren!” (Psalm 119:5). Mogen onze wegen, d.w.z. gedachten, genegenheden, beraadslagingen en uitwendige daden (zie kanttekening 6) gericht worden naar Gods inzettingen en woorden! Dat alleen strekt tot Gods eer en is heilzaam voor de lezer. Ook de profeet Jesaja wees die weg: „Tot de Wet en tot de Getuigenis; zo zij niet spreken naar dit Woord, het zal zijn dat zij geen dageraad zullen hebben” (Jesaja 8:20).”
”Tijdbetrokken maar niet tijdgebonden” luidt de kop boven een bijdrage van drs. L.J. van Belzen in StandVastig, het blad van de Gereformeerde Bijbelstichting (GBS).