De Algerijn had een broze gezondheid. In 2013 kreeg hij een beroerte en sindsdien was Bouteflika aan een rolstoel gekluisterd. Hij verscheen nog maar zelden in het openbaar. Niettemin stelde hij zich in 2019 opnieuw verkiesbaar. Na grootschalige protesten zag de oud-president af van deelname aan de verkiezingen. Later dat jaar trad hij af.

Bouteflika was een boegbeeld van ‘Le pouvoir’ (de Macht), zoals het regime in Algerije genoemd wordt. Dat bestaat vooral uit strijders uit de onafhankelijkheidsoorlog tegen Frankrijk (1954-1962). Die vormen volgens veel Algerijnen een kliek die het land als een maffia regeert.

Nadat Algerije in 1962 onafhankelijk was geworden, werd Bouteflika op zijn 26e minister van Sport. Daarna was hij gedurende zestien jaar minister van Buitenlandse Zaken. In 1999 deed hij voor het eerst een gooi naar het presidentschap. Hij won de verkiezingen met bijna driekwart van de stemmen. Algerije ging in die periode gebukt onder een burgeroorlog. Met een keiharde aanpak van de islamitische opstandelingen en een nationaal verzoeningsplan wist Bouteflika het geweld grotendeels de kop in te drukken.

Na zijn aftreden startten de autoriteiten een groot corruptieonderzoek, mede om de roep voor politieke, economische en democratische hervormingen in het land tegemoet te komen. Dat leidde onder meer tot celstraffen voor meerdere hooggeplaatste overheidsfunctionarissen, onder wie de broer van Bouteflika, Said, die zijn adviseur was en als machtig figuur gold binnen het Algerijnse regime.

Abdelmadjid Tebboune (75) volgde Bouteflika in 2019 op als president. Tebboune beloofde veranderingen door te voeren, maar veel burgers beschouwen hem ook als lid van de oude politieke elite en vinden dat er te weinig is veranderd. De protestbeweging in Algerije bleef zich na het aantreden van Tebboune roeren met eisen voor verdergaande hervormingen. De coronapandemie maakte een einde aan de voortdurende demonstraties.