De tien werden met militaire vrachtwagens uit hun aanleunwoningen gehaald. Het water stond er tot aan hun knieën. De militairen hebben hen vervolgens afgezet bij Hotel Schaepkens. „Sindsdien hebben we niks meer gehoord”, vertelden ze. „We weten niks.”

„Gelukkig had ik mijn insuline meegenomen”, zegt een oudere mevrouw. „Anders had ik het niet gered.” Een andere dame klaagt over koude voeten. „Ik heb nog steeds blauwe plastic zakjes om mijn voeten om ze warm te houden”, zei ze.

Wel tevreden zijn ze over hun kamer in het hotel en het „heerlijke ontbijt”, vertelden ze zittend aan tafels in de lobby van het hotel. Ze denken terug aan de watersnood in Limburg ruim 25 jaar geleden. Toen traden de Maas en zijrivieren buiten hun oevers. „Nu staat hier in Valkenburg veel meer water als toen”, zeiden ze. „Zoals nu is het nog nooit geweest, zo erg.”