Seebregts staat op dit moment officieel acht Nederlandse vrouwen en hun kinderen bij, die vastzitten in het kamp al-Roj in het noorden van Syrië. Ze mogen daar niet weg, maar moeten worden opgehaald door de Nederlandse overheid, geeft Seebregts aan.

„De Nederlandse overheid heeft zich steeds op het standpunt gesteld dat de belangrijkste reden om de vrouwen en kinderen niet terug te halen is, dat het te gevaarlijk is om een Nederlandse ambtenaar daarnaartoe te sturen om ze op te halen”, vertelt de advocaat. Heel veel landen hebben dat echter al wel gedaan, en ook journalisten en familieleden zijn er geweest, zegt hij. „Het was al nooit een sterk argument, maar nu is dat verder ondermijnd.”

Daarnaast zijn er vrouwen die in precies dezelfde positie zitten als de zaterdag opgehaalde Nederlandse IS-vrouw. Volgens hem zijn er procedures begonnen om de strafzaak tegen hen te beëindigen, omdat ze niet worden opgehaald. „Dat wil de Nederlandse staat voorkomen. Als het eenmaal is afgelopen met een strafzaak, kan die niet weer worden opgestart. Als Nederland wil voorkomen dat ze op vrije voeten terugkomen, zal de staat de anderen ook moeten ophalen”, aldus Seebregts.

De vrouw die zaterdag werd opgehaald, is Ilham B. uit Gouda. B. zou in 2013 naar Syrië zijn gegaan en zijn getrouwd met de Belgische jihadist Bilal Al Marchohi uit Antwerpen. Een Koerdische rechter zou hem later veroordeeld hebben tot de dood door ophanging, maar onduidelijk is of dit ook is uitgevoerd. B. belandde in een Koerdisch detentiekamp en Nederland spande een rechtszaak tegen haar aan omdat ze zich had aangesloten bij terreurorganisatie IS. Om die zaak door te zetten, moest de Staat haar best doen B. naar Nederland te krijgen, zodat zij bij haar rechtszaak aanwezig zou kunnen zijn. Anders zou de zaak worden beëindigd. De regering lijkt dat scenario te hebben willen voorkomen met de repatriëring.