Meindert Leerling (1936, Heerjansdam) startte zijn maatschappelijke loopbaan als sportjournalist voor het Rotterdammer Kwartet. Hij was een kenner van het zaterdagvoetbal en vanwege zijn overtuiging vrijgesteld van zondagswerk.

Leerling stond aan de wieg van de EO en ging daar ook werken. Eerst als journalist en later als tv-regisseur. In de jaren negentig zegde hij zijn lidmaatschap op omdat hij zich niet kon vinden in de koers van de omroep.

In 1981 kwam Leerling in de Tweede Kamer als vertegenwoordiger van de Reformatorische Politieke Federatie (RPF), een van de voorlopers van de ChristenUnie.

In de Tweede Kamer verzette Leerling zich fel tegen abortus en euthanasie. Ook liep hij te hoop tegen de Algemene wet gelijke behandeling. Hij citeerde daarbij graag de woorden van Groen van Prinsterer: „Vrij zijt ge, maar wee u als ge uw vrijheden niet gebruikt naar mijn wenken en voorschriften.”

Leerling stond bekend als een getuigend politicus die zich persoonlijk geroepen wist tot het politieke werk. „Het staat voor mij vast dat de Here mij op de post wilde hebben waar ik nu sta”, schreef hij in 1986 in het boekje ”Van rechts tot rood”.

Sociaal-economisch stond Leerling als rechts te boek. Hij wilde zo snel mogelijk af van financieringstekorten en staatsschulden.

In 1985 ontstond er een conflict tussen het federatiebestuur van de RPF en Aad Wagenaar, fractiegenoot van Leerling. Wagenaar trad uit de fractie. Op initiatief van Leerling verzoenden de twee zich in 2013.

Na zijn afscheid als Kamerlid in 1994 was Leerling tot 2003 manager van het duizend leden tellende Holland-Koor dat zich sterk verbonden weet met Israël.

Leerling bleef betrokken bij de ChristenUnie. Zo was hij onder meer voorzitter van de plaatselijke kiesvereniging in zijn woonplaats Bergambacht. Hij maakte in 2008 ook deel uit van de commissie-Cnossen die bekeek welke eisen aan ChristenUnie-politici gesteld mogen worden. Leerling kwam met een minderheidsstandpunt. Hij wilde dat de partij bepaalde gedragingen of levenswijzen expliciet in de gedragscode zou moeten afwijzen, waaronder het samenleven in een andere relatie dan een huwelijk tussen man en vrouw. Ook wilde hij niet dat rooms-katholieken de partij zouden vertegenwoordigen.

In 2014 presenteerde Leerling in het Reformatorisch Dagblad een plan om een overleg op te zetten tussen CU en SGP om elkaar beter te leren kennen. Hij was „niet zonder zorg” over de koers van zijn partij.

Leerling trouwde in 1961 en kreeg drie kinderen. Zijn eerste vrouw overleed in 1999. Twee jaar later hertrouwde hij.

In november 2015 kreeg Leerling tijdens een congres van de ChristenUnie in Zwolle een hersenbloeding. Daardoor raakte hij eenzijdig verlamd. Zijn geheugen en spraakvermogen waren niet aangetast.

De laatste jaren van zijn leven werd hij verzorgd in een woonzorgcentrum in zijn woonplaats. Daar ontving hij veel vrienden en bekenden. Ook zijn oud-fractiegenoot Wagenaar kwam geregeld langs om bij te praten en hem voor te lezen.

De laatste jaren van zijn leven waren niet de gemakkelijkste. „Het is zo uitzichtloos”, stelde hij in sombere momenten. Maar hij putte ook troost en vreugde uit de Bijbel, preken en pastorale bezoeken.

Van huis uit behoorde Leerling tot de Gereformeerde Kerken, maar vanwege de moderne theologische ontwikkelingen stapte hij over naar de Hervormde kerk. Hij kon zich goed vinden in de hervormd-gereformeerde prediking.

In 2017 schreef Leerling onder de kop ”Beschermd en bewaard” in De Waarheidsvriend „mijmeringen van een pelgrim bij Psalm 121”. Hij sloot dat artikel af met de volgende woorden: „Wat er ook mag gebeuren: onze ziel is in tijd en eeuwigheid bij God wél bewaard. Veilig in Jezus’ armen. En daar komt dan nog de geweldige belofte bij, dat bij de wederkomst ziel en lichaam weer zullen worden verenigd in een volmaakt lichaam dat God eeuwig welgevallig zal zijn. Met Psalm 116 mogen we zingen: „Keer mijne ziel tot uwe ruste weder/gij zijt verlost, God heeft u welgedaan.””