De vrouw ontving als enige van haar appartementencomplex de oude kranten. „Was het wraak na een klacht over de bezorger, een andere gerichte actie? Ze kwam er maar niet achter”, aldus de wijkagent.

Het mysterie belandde op zijn bordje, en hij besloot ‘s nachts eens te posten voor haar deur. „Alles en iedereen kwam voorbij, niemand stopte. Maar eindelijk, rond twee uur hield een fietser halt, pal voor de portiek. Ik geloofde mijn ogen niet. Het was de krantenbezorger!” Even dacht de wijkagent beet te hebben, maar de krantenbezorger tilde de naast zich lopende hond in zijn fietsmand en reed door.

Rond 06.00 uur kwam echter een man aangelopen die zijn aandacht trok. Terecht, want in de portiek duwde hij twee dikke kranten in de bus van de vrouw, schrijft de agent. „Hebbes!” De man ging vrijwillig met hem mee naar het politiebureau. waar hij vertelde dwangmatig iedere zaterdag terug te keren naar de buurt waar hij opgroeide. „Daar loosde hij steevast een paar van zijn thuis opgeslagen oude kranten in een lukraak gekozen brievenbus.”

De man heeft beloofd de kranten naar een papierbak te brengen. De vrouw bij wie hij de kranten ‘bezorgde’ was opgelucht.