In de eerste plaats omdat echte pianomuziek in haar algemeenheid wellicht nog steeds te weinig waardering ondervindt. En in de tweede plaats omdat Harbers gewoon heel mooi speelt. Via een YouTube-kanaal laat Harbers van zich horen, en ”Encore” is inmiddels alweer zijn vierde cd.

Op deze schijf staan zestien korte stukjes, toegiften na een recital, gevoelig, of juist virtuoos. De componisten verraden bij wie de pianist zich het meest thuis voelt: Johann Sebastian Bach, Frédéric Chopin, Franz Schubert. De klassieken Beethoven, Mozart en Haydn ontbreken, en misschien zegt dat ook iets.

Het is een aangename cd geworden. De samenstelling van het repertoire is wel wat eenvormig, en als luisteraar ben je blij wanneer Harbers even uitpakt, zoals in de Nocturne in c van Chopin, ”Le cygne” van Saint-Saëns, of de ”Vlucht van de hommel” van Rimsky-Korsakov. Eén opmerking: het ‘aarzelen’ in Schuberts impromptu D935 lijkt te veel een aangeleerd maniertje.

De opname vond plaats in de Grote Zaal van het Concertgebouw, en qua geluid heeft STH Records weer een mooie prestatie neergezet. De persoonlijke ontboezemingen van Harbers in het booklet spreken me wat minder aan. Die doen het op een website beter, denk ik. Dat de linkerhandpartij van Chopins Nocturne in Des moeilijk is, hoef ik als luisteraar niet te weten…

Encore – Wouter Harbers, piano; STH Records (1420182); € 17, 95; bestellen: www.wouterharbers.nl