Het is ongebruikelijk en uitzonderlijk dat defensiehoofden een boekje open doen over de situatie in de krijgsmacht. „We willen dit éénmaal vertellen. We vinden collectief dat de mensen wakker moeten worden”, zegt viceadmiraal Rob Kramer, de commandant zeestrijdkrachten.

Hij vervolgt: „Klagen, dat doen militairen niet. Als ze ons vragen een meter ver te springen, kunnen we altijd nog een halve meter verder. Maar op dit moment moeten we met pijn zeggen: dat kan niet langer gratis.”

Commandant Landstrijdkrachten Martin Wijnen: „Wij zijn de onderpresteerders in de NAVO, terwijl iedereen weet hoe rijk we zijn. Wij zijn als leden van een voetbalvereniging die geen contributie betalen, en ook nog eens geen bardienst doen.”

Commandant Luchtstrijdkrachten Dennis Luyt: „En als we zelf aan de bar staan laten we anderen het rondje betalen. Wij zijn die hele vervelende leden. Als voorbeeld van de nood op de werkvloer zegt hij: „De NAVO vraagt ons twee squadrons met in totaal 30 jachtvliegtuigen paraat te hebben. Door krapte in het budget en allerlei ingrepen kan ik er nul aanbieden voor snelle inzetbaarheid. We doen mee met de gewone bewaking van het NAVO-luchtruim, maar meer ook niet. Dat is een pijnlijk verhaal.”

Kramer schetst een probleem bij de zeestrijdkrachten: „De helft van onze vloot ligt op dit moment in de haven. Van de 22 eenheden, van mijnenvegers tot grote schepen, liggen er elf binnen. Dat komt niet door corona, wel door personeelsgebrek en materiële krapte.”

„Ik zou willen dat het bij ons beter gaat, maar wij zijn internationaal gezien ook klaploper. Wát we doen, doen we goed. In de coronacrisis hebben we de 80 ziekenhuizen bijgestaan met 300 medisch specialisten voor gevechtssituaties. Burgers zien wat onze militairen doen, we worden er om geprezen, maar ze zien niet waar we vervolgens allemaal nee op moeten zeggen. We komen onze internationale afspraken niet na,” zegt Wijnen over de problemen bij de landmacht.