Vanwege de pandemie en recente onrusten in Washington gaan er helaas geen gezinsleden mee naar de inauguratie. Die kijken op school mee.

Na een rit van bijna zes uur kom ik aan in het zuiden van de hoofdstad. Het is nog middag en ik check in bij een hotel naast de militaire begraafplaats Arlington. Alle wegen zijn afgesloten, dus het heeft weinig zin om verder te rijden. Ook zijn in de binnenstad hotelovernachtingen en overnachtingen via AirBnB gecanceld.

De metro rijdt gelukkig wel. Zodra ik afdaal onder de grond, valt de grote hoeveelheid uniformen op. Hoewel ik nog op zo’n 15 kilometer van het centrum ben, zijn er overal militairen en veiligheidsdiensten. Verschillende metrostations worden voorbijgereden, maar uiteindelijk stap ik in het oosten van Washington uit.

Met een huurfiets maak ik in drie uur een ronde langs metershoog hekwerk en prikkeldraad rondom de Mall. Om de 5 meter staan militairen van de Nationale Garde. Geladen pistool aan de riem en een ongeladen geweer op de borst. Helm op en kogelwerend vest om, gasmasker op de heup. Ze zijn uit diverse staten afkomstig: Utah, Georgia, Pennsylvania en North-Carolina. Als een ring staan ze rondom de nationale symbolen geposteerd. Niemand komt er ongezien in. Links en rechts krijgen ze een pizza of sandwich onder het hek door aangereikt. Ik maak enkelen blij met een ”challenge coin”.

Herdenking

De avond valt. Aankomend president Joe Biden is zojuist geland met zijn familie op een naburige vliegbasis en is onderweg. Bij het Lincoln-monument is een korte herdenking voor de ruim 400.000 slachtoffers van de Covid-19-pandemie. Leunend op een betonblok langs het hekwerk hoor ik de toespraken. Afsluitend klinkt ”Amazing Grace”. Het uitgelichte Washington-monument steekt met zijn bijna 170 meter fier omhoog. Een middelpunt voor de ruim 25.000 soldaten die er rondom op hun post staan. Joe en Jill Biden koersen naar het Blair House, pal naast het Witte Huis. Een enkele toeschouwer zwaait en schreeuwt naar de stoet met auto’s.

In het Witte Huis maken de huidige bewoners zich op voor de laatste nacht. Maar eerst volgt er nog een pardonregeling voor trouwe Trumpvazallen. Op CNN kijk ik mee en hoor het commentaar van de anchorman. Waar gaan zij straks hun programma’s mee vullen, vraag ik me ondertussen af? In ieder geval moeten de tv-stations in de ochtend zowel het vertrek van president Donald Trump als de gang naar de kerk van de Bidens en hun gevolg uitzenden.

Leegte

Inmiddels heb ik weer een aantal kilometers door de lege straten gelopen – tussen de talloze wegversperringen, betonblokken en politieposten. Er is amper een bezoeker of inwoner te zien. De leegte heerst. En stilte, op een sirene na.

Ik hoor rond het middaguur een groot gejuich uit een gebouw komen. Hier wordt een nieuw tijdperk gevierd. Een zucht van verlichting. Agenten zie je ook een wat makkelijker houding aannemen. Er is een bijzonder tijdperk afgesloten.

Op de terugweg naar het hotel zie ik een enorme Amerikaanse vlag aan een gebouw hangen. Half doormidden gescheurd door de wind.

Snel terug naar Camp LeJeune in North-Carolina. Het werk bij de Amerikaanse marine voor onze nieuwe Commander-in-Chief Joseph Biden wacht weer.

Mark Brouwer verblijft als uitwisselingsmarinier in de Verenigde Staten