L. M. P. Scholten overleden: een deskundig en toegewijd mens
Een op zijn terrein deskundig man, een toegewijd mens. Zo stond L. M. P. Scholten bij velen te boek. In het ziekenhuis te Gouda overleed Scholten zondag op 81-jarige leeftijd.
Zelf voelde hij zich „niet zo deskundig als wenselijk zou zijn.” Over zichzelf sprak hij weinig. En als dat dan toch echt moest, noemde hij zichzelf een perfectionist die graag meer wilde dan hij kon, die bedrevener wilde zijn in het Hebreeuws, die tamelijk mismoedig kon zijn over alles op dit benedenrond, die zelfs een zwaar mishagen kon hebben aan zichzelf.
Lubbertus Marius Petrus (Bert) Scholten werd op 4 juni 1939 geboren in Den Haag. Hij groeide daar op in een meelevend synodaal gereformeerd milieu. Later groeide hij van de Gereformeerde Kerken weg. „Het was de vanzelfsprekendheid waarmee men daar sprak over geloof en bekering die me tegenstond”, zei hij in een interview met het Reformatorisch Dagblad (10 juni 2004).
De geestelijke gearriveerdheid, zo zei hij het zelf, maakte plaats voor de vraag: Hoe krijg ik een genadig God tot mijn deel? Zijn kerkelijk thuis vond Scholten in de Gereformeerde Gemeenten in Nederland (GGiN).
Een theologiestudie aan de Vrije Universiteit Amsterdam brak hij vroegtijdig af. Als reden daarvoor noemde hij: „De schriftkritische benadering die toen al opkwam, de wereldse entourage, en het feit dat de studie toegespitst was op het predikantschap in de Gereformeerde Kerken. Ik ben daardoor in een crisis terecht gekomen en heb er radicaal mee gekapt.”
In 1967 werd Scholten door dr. C. Steenblok gevraagd om zijn medewerking te verlenen aan De Wachter Sions (het kerkelijk weekblad van de GGiN). Scherp signaleerde hij van tijd tot tijd de gevaren van de ook in de gereformeerde gezindte opkomende schriftkritiek. Meer dan veertig jaar leverde hij ontelbare bijdragen aan De Wachter Sions. Daarmee groeide hij uit tot een opiniemaker die ook buiten zijn eigen kerk gezag en respect genoot.
Jarenlang was Scholten kerkredacteur bij dagblad De Rotterdammer (1964-1971) en bij dagblad Trouw (1971-1982). Aansluitend werkte hij bij uitgeverij Van den Berg te Zwijndrecht, totdat hij in 1988 benoemd werd tot directeur van de Gereformeerde Bijbelstichting (GBS). Scholten behoorde tot de oprichters van de GBS, hij was er reeds sinds 1965 bestuurslid van. Van 1988 tot 1997 was hij lid van het hoofdbestuur van de SGP.
Door zijn goed gedocumenteerde artikelen in het GBS-blad StandVastig toonde Scholten zich een groot pleitbezorger voor het behoud van de Statenvertaling. In 2004 nam hij op 65-jarige leeftijd afscheid van de GBS. Bij die gelegenheid werd hem het liber amicorum ”Ten dienste van de Statenvertaling” overhandigd.
In de gereformeerde gemeente in Nederland te Nieuwerkerk aan den IJssel was Scholten van 1967 tot 2011 diaken. Voor de predikantsopleiding van zijn kerkverband doceerde hij jarenlang de vakken Bijbelse archeologie, kerkgeschiedenis, kerkrecht, Grieks en Hebreeuws. In april 2004 kreeg hij een koninklijke onderscheiding.
L. M. P. Zijn drie voorletters waren een begrip. Met het overlijden van Scholten verliest de gereformeerde gezindte een toegewijd man, een scherp denker, die met recht en reden respect genoot van velen, binnen en buiten de eigen kerkelijke kring.
