Nadat Petrus door de opgestane Heere Jezus opnieuw in het ambt is bevestigd, klinkt het: „Toen gij jonger waart, gordde gij uzelf en wandelde waar gij wilde, maar wanneer gij zult oud geworden zijn, zo zult gij uw handen uitstrekken, en een ander zal u gorden en u brengen waar gij niet wilt.” Johannes zegt erbij dat dit ziet op zijn levenseinde.

Petrus gaat echter vragen stellen. Niet dat hij Zijn Meester niet wil volgen, maar hij kijkt om zich heen en zijn oog valt op Johannes. Wat gaat U met hem doen? Een herkenbare vraag toch? Het is niet erg wanneer ik soms door de diepte heen moet. Maar waarom zijn er andere discipelen die schijnbaar nooit zwaar belast worden?
In mijn gezin is nu al voor de zoveelste keer ziekte, bij anderen is ieder gezond. Wij worstelen om de kinderzegen, anderen lijken op bestelling kinderen te krijgen. Wij hebben zo’n kruis met een van onze kinderen, terwijl bij anderen alles volgens het boekje lijkt te gaan. Wat zal deze? Wat doet de Heere met de medegelovigen?

Wat antwoordt Jezus? „Als Ik wil dat hij blijft totdat Ik kom, wat gaat het u aan.” Dat betekent: „Dat is uw zaak niet; daar hoeft u zich niet mee bezig te houden”. In de militaire dienst krijgt de één een andere functie dan de ander, afhankelijk van waarvoor men geselecteerd is. Petrus was geselecteerd voor het openbare getuigen in de wereldstad Rome, Johannes voor het thuisfront. Hij heeft met ieder van Zijn kinderen een plan.

Ieder heeft naar Gods wil zijn eigen plaats

Wanneer ik dat nu maar mag zien en niet kijk naar andere discipelen, die heel anders geleid worden. Ieder heeft naar Gods wil zijn eigen plaats. Daar moet ik me niet mee bezighouden. Dat valt natuurlijk niet altijd mee. Denk aan Job, hoe hij in discussie ging met God over zijn levensweg, waar hij niets van begreep omdat Gods plan voor hem verborgen was.

Kijk nog even goed naar de woorden. „Vólg gij Mij.” Dat betekent dus dat Hij voorop gaat. Elke weg die Petrus zal gaan, is een weg waarop de Heere Jezus vóór hem uit loopt. Ook wanneer hij straks in Rome zal zijn, zal de Meester daar zijn. Wanneer Petrus’ laatste uur slaat en hij gekruisigd gaat worden, als hij zijn handen zal uitstrekken en de hoofdman hem zal omgorden en naar het kruis brengt, dan zal hij niet alleen zijn. En de Heere Jezus zal kracht geven, bovenmenselijke, hemelse kracht, om het te kunnen volbrengen.

Volg gij Míj. Daar zit ten slotte nóg iets in. Jezus is door de dood heen de heerlijkheid ingegaan. Welnu, wanneer Petrus wordt opgedragen Hem te volgen, ligt daarin ook de belofte dat hij, Jezus volgend, ten slotte de heerlijkheid zal binnengaan.

Als ik onbekeerd blijf, loopt er niemand voor me uit. Dan ben ik niet op weg naar de heerlijkheid, maar naar de eeuwige duisternis. Wat een voorrecht, als ik door genade zo’n volgeling mag zijn.

Denk ik ook wel eens als Petrus? Kijk ik soms ook naar anderen? „Leer mij volgen zonder vragen. Vader, wat Gij doet is goed. Leer mij slechts het heden dragen met een rustig, kalme moed.”