De beste graadmeter voor mij om te weten of we zo ongeveer op het hoogtepunt van de vakantie-uittocht zaten, was de drukte op de parkeerplaats bij een grote supermarkt in m’n woonplaats. Die staat namelijk vrijwel altijd vol, behalve in de zomervakantie. Als stadsgenoten zich verdringen in buitenlandse campingwinkels, dwaalde ik met m’n mandje door een bijna verlaten winkel.

Dit jaar, waarin de coronapandemie rondwaart, is alles anders. En dan heb ik het er natuurlijk niet over dat je in de supermarkt niet met een mandje mag winkelen, maar verplicht een grote kar mee moet nemen. Nee, het gaat me erom dat thuisblijven tijdens de vakantieperiode dit jaar niet te vergelijken is met andere jaren. En dat heeft natuurlijk alles te maken met het feit dat nogal wat Nederlanders geen buitenlandse reis aandurven in verband met Covid-19. Ze boekten dus maar een huisje op de Veluwe of aan de kust. Of op een andere plek in het land waar nog wat te huren was.

En daar botsen de thuisblijvers dit jaar dus op de vakantiegangers. Soms letterlijk. In de supermarkt bijvoorbeeld, waar gezinnen niet zelden een uitje maken van het boodschappen doen. Ook al wordt dat door de overheid ten strengste ontraden.

En als het een of meerdere dagen warm en zonnig weer is, trekken al die mensen die anders in Frankrijk of Spanje vakantie zouden houden, tegelijk naar de kust. Of naar een waterplas in de buurt. Om daar in kilometerslange files te wachten op het vrijkomen van een parkeerplaats. Of om door de politie te worden teruggestuurd omdat het te druk is geworden.

Ons woord vakantie komt van het Latijnse woordje vacare, dat leeg betekent. Dat is ook het doel van vakantie: je even leeg maken van alles waar je anders vol van bent. Maar dit jaar is het alleen in sommige populaire buitenlandse vakantieoorden leger dan ooit.

Hebben ze daar ook eens echt vakantie.