Donderdag overhandigde hij twee boekwerkjes met overdenkingen van zijn hand aan ds. N. den Ouden van de plaatselijke hhg. „Ik hoop dat het tot uitbreiding van Gods Koninkrijk mag zijn.”

’t Lam schreef in het verleden al eens eerder gedichten. „Voor een kennis of bij bijzondere gelegenheden, zoals huwelijken en jubilea. De afgelopen jaren kwam er door afnemende gezondheid steeds minder van”, vertelde hij bij de presentatie van ”De Heere spreekt zo duidelijk in het Wereldgebeuren” en ”De Heere spreekt zo duidelijk in Zijn Woord en de Heilsfeiten”.

Toch nam hij onlangs de pen weer ter hand. „Uit dankbaarheid, omdat ik wonderlijk mocht herstellen.” In hervormd centrum De Overkant vertelde ’t Lam over zijn lichamelijk lijden in de afgelopen decennia. „Ik had epilepsie, longembolie en hartfalen. Ik kon niet meer lopen en viel zelfs met mijn rollator om. Mijn denkvermogen ging achteruit, soms wist ik niet of het morgen of avond was. Ik ging door de diepte heen en had de dood voor ogen.”

De conclusie van de huisarts was duidelijk: „Het kan niet meer thuis, we gaan een verpleeghuis zoeken.” De mens wikt, maar God beschikt: tijdens een verblijf in het ziekenhuis werd de oorzaak van zijn aftakeling gevonden. „Ik herstelde snel, kon binnen een week weer lopen, lezen en m’n gedachten ordenen. Lichamelijk werd ik opgericht. Geestelijk bracht het me een nabijer leven en een verlustiging in Hem en Zijn Woord.”

Uit dankbaarheid ging ’t Lam aan de slag als vrijwilliger in Huis ter Leede in Leerdam, het verpleeghuis waar hij zou worden opgenomen. Hij maakte twee gedichten per week, die hij op dinsdagmiddagen voorlas aan bezoekers van reformatorische dagbesteding ’t Lichtpunt. Er is veel waardering voor zijn werk, zeker in coronatijd. „Mensen moesten thuisblijven en kregen geen bezoek. Ik stuurde mijn gedichten op, mensen waren blij met dit medeleven.”

Bij het kopiëren van zijn pennenvruchten ging er op een dag wat mis. ’t Lam kon er niet toe komen de kopietjes weg te gooien en deed ze bij zijn buren in de brievenbus. Zo kwamen de gedichten terecht bij de kerkenraad, die vroeg of ze in het kwartaalblad geplaatst mochten worden. Gevolgd door de suggestie of hij ze wilde uitgeven. „Gebruik je gaven, zeiden mensen. Als het een gave is, dan is er ook een Gever en komt Hem alle eer toe.” Daarom komt de opbrengst van de verkoop ten goede aan het nieuwe kerkelijk centrum. „De gedichten gaan niet over koetjes of kalfjes. Ze gaan over oordeel en genade, Wet en Evangelie. Ik hoop dat ze mogen leiden tot uitbreiding van Zijn Koninkrijk.”

Kerkvoogd De Rijke, die ’t Lam hielp met de lay-out en opmaak van zijn boekjes, kreeg „ontzag” voor de teerheid waarmee de schrijver omging met zijn gedichten. „U was veertig jaar geleden betrokken bij de bouw van Het Onderkomen, nu mag u meewerken aan de totstandkoming van ons nieuwe centrum.” Ds. Den Ouden schreef het voorwoord van de bundels en wees op Psalm 92: „In de grijze ouderdom zullen zij nog vruchten dragen, zij zullen vet en groen zijn. We dachten dat uw levenseinde nabij was, maar God had nog een plan met uw leven.” De predikant noemde de boekjes een tijdsdocument. „Mensen kunnen lezen dat we met Pasen niet op konden gaan naar Gods huis. En u wijst de lezer op de ernst van de zaak. God spreekt in de natuur en Schriftuur. Wie wijs is, merk die dingen. Ik hoop dat de Heere deze gedichten tot rijke zegen mag stellen.”

Meer informatie: acties@hhgleerbroek.nl