De predikant, verbonden aan de christelijke gereformeerde kerk van Katwijk aan Zee, sprak donderdag tijdens een studiedag in Hardinxveld-Giessendam over de voltooidleventhematiek. De dag was een gezamenlijk initiatief van de reformatorische beroepsverenigingen Febe en RMU.

Wie hulp bij zelfdoding afwijst, krijgt vaak tegengeworpen: Maar hij of zij wil het zelf! „Een bedenkelijk argument”, stelde ds. Kempeneers. „Onze zogenaamde vrije wil is een door de zonde gemankeerd en beschadigd instrument.”

Het is volgens de predikant vooral de secularisatie die tot een groeiende roep om hulp bij zelfdoding leidt. „Veel mensen zijn geworden als kinderen die hun ouders zijn kwijtgeraakt. Als naasten om hen heen wegvallen, zijn ze stuurloos en valt de zin van hun leven weg. Men is bang aan zijn lot te worden overgelaten en er niet meer toe te doen.”

Als de profeet Elia vandaag had geleefd, had hij vast mensen gevonden die hem hulp bij zelfdoding hadden willen bieden toen hij met zoveel woorden zei dat het leven klaar voor hem was, zei ds. Kempeneers. „Maar de Heere ging niet mee in Elia’s wens. Hij versterkte hem en gaf hem opdrachten mee.”

Creativiteit

Artsen en verpleegkundigen moeten ervoor proberen te zorgen dat levensmoede ouderen er weer toe doen, dat ze zich niet overbodig voelen maar geliefd, zei de predikant verder. „Wend uw creativiteit aan om de eenzame, angstige en lijdende naaste bij te staan”, spoorde hij de zaal aan.

Behalve bij Elia stond ds. Kempeneers ook stil bij de apostel Paulus. „Hij laat in zijn brief aan de Filippenzen duidelijk zien dat een kind van God niet autonoom is. Paulus is van God en behoort toe aan de Levende. Wie dat met Paulus mag weten, ziet dat het leven nooit zinloos is, dat er nog werk voor hem ligt, al is het alleen nog in het bidden voor anderen. Dat geeft een diepe rust in een mensenziel.”

Last

Een verpleegkundige zei er moeite mee te hebben dat steeds meer ouderen in de niet-christelijke zorginstelling waarin ze werkt, overlijden door euthanasie. „Collega’s kijken mij soms aan alsof ik een monster ben, als ik zeg dat ik daar niet aan kan meewerken.” Zij vroeg ds. Kempeneers om advies. „Vraag de Heere om rust in je hart, zodat je niet zelf met die last blijft lopen”, reageerde de predikant. „Vaak is de situatie niet te veranderen. Dat is niet zozeer uw verantwoordelijkheid. Ik ontmoet mensen die de kerk vaarwel hebben gezegd. Je moet dat ook los kunnen laten.”

Te pas en te onpas Bijbelse standpunten naar voren brengen, werkt vaak averechts, waarschuwde ds. Kempeneers. „Doe dat niet ongevraagd. Probeer zolang je daar de ruimte voor ervaart om tot het einde voor die mensen te blijven zorgen. En u mag ze laten weten dat u voor ze bidt.”