Sinds 1 oktober 2017 is Wiegman al voorzitter van het overgangsbestuur van de coöperatie in oprichting. „Daarin werken het Integraal Kankercentrum Nederland (IKNL) en de Stichting Fibula, dat de regionale palliatieve zorgnetwerken vertegenwoordigt, samen”, lichtte ze dinsdagochtend toe. „Die taak eiste steeds meer van mijn tijd op, tot ik een keus moest maken.” Maandag bracht ze het NPV-bestuur op de hoogte van haar aanstaande vertrek, na een dienstverband dat op 1 februari 2014 begon.

De coöperatie is een betrekkelijk nieuwe speler. Wat doet zij precies?

„Deze speler bestaat zelfs nog niet. Er wordt op dit moment gewerkt aan de oprichting. Het IKNL en Stichting Fibula zijn de twee eerste aspirant-leden. Doel van de coöperatie is het coördineren van de palliatieve zorg die in Nederland wordt geboden en te zorgen voor nog meer aansluiting.”

Wat maakt de coöperatie zo belangrijk dat u er de NPV voor verlaat?

„Een paar maanden terug heeft een flink aantal spelers in de palliatieve zorg zijn handtekening gezet onder het kwaliteitskader palliatieve zorg. Daarin hebben de partijen vastgesteld en opgeschreven aan welke kwaliteit de palliatieve zorg in Nederland volgens hen moet voldoen. Daarnaast bevat het kwaliteitskader aanwijzingen voor een eenduidige invulling van deze eisen. De komende jaren wordt het geïmplementeerd. Ik zie het als een unieke kans om de coöperatie op te bouwen en zo de kwaliteit van de palliatieve zorg vanuit de wensen van de patiënt en diens naasten te verhogen.

Met de NPV weet ik me levenslang verbonden, deze overstap verandert daar niets in. Het werk van de organisatie gaat door; dat staat of valt niet met mijn aanwezigheid. Ik hoop en bid dat de vacature straks op een goede manier mag worden vervuld. Organisaties zoals de NPV blijven onverminderd hard nodig in een land waarin het beschermen van het leven niet meer vanzelfsprekend is.”

Bij uw aantreden noemde u een paar doelstellingen die u graag wilde uitvoeren. Is dat gelukt?

„Ik ben dankbaar voor alles wat ik met het team heb mogen doen. Onze vrijwillige thuishulp heeft de laatste jaren zowel kwantitatief als kwalitatief een flinke impuls gekregen. We reageren niet alleen meer achteraf op ontwikkelingen, maar organiseren ook proactief toerustingsavonden. Bijvoorbeeld over het belang om tijdig te spreken over het levenseinde. De NPV is weer herkenbaar aanwezig in het land.”