Een greep uit het Reformatorisch Dagblad van vorige week: In het kerkblad van de Hersteld Hervormde Kerk worden zorgen over het refobaptisme geuit. De Erdee Media Groep worstelt om de achterban vast te houden, kopt een ander artikel. Christenen denken minder vanuit confessionele kaders en meer in Europees verband, constateert prof. H. J. Selderhuis. En L. van der Tang signaleert een verontrustende boodschap: er gaan veel zonen en dochters verloren.

Verder organiseert Stichting Gave een gebedsdag voor de wereldwijde vluchtelingen en verzorgde BewustGezin.Nu een avond voor ouders die verontrust zijn over het mediagebruik van hun kinderen. In diezelfde week was ik op een bijeenkomst van het Calvijn College en de Zeeuwse kerkenraden. Het ging die avond over hoe we de doeners bij de kerk kunnen houden.

Spiegel

We zoeken naar antwoorden en oplossingen. Maar al jaren worden de zorgen en de verlegenheid alsmaar groter. Er blijkt niets te helpen. Alles binnen kerkelijk Nederland is aan het verschuiven. En de vraag is of het geestelijk leven bloeit. Of zijn de verschuivingen juist een bewijs dat de gemeenschap met Christus tanende is? Gods oordeel ligt over de kerk van Nederland.

Ik uit geenszins kritiek op wie dan ook, maar houd wel ons allen een spiegel voor. Ik wijs naar niemand maar wil, ook mezelf, de kritische vraag stellen: Wat is er toch aan de hand? Is Christus nog onder ons?

Als Hij er niet meer is, dan zijn er verdeeldheid, liefdeloosheid, eigenwijsheid en een geest van ongevoeligheid. Geen gevoel van de schrik des Heeren en geen gevoel van de uitnemende heerlijkheid van Christus. Als Christus niet meer onder ons is, zoeken wij naar alternatieven. Ontbreekt het Evangelie, dan zoeken wij het bij de Wet.

Verlangen

Laten wij onderzoeken of Christus in ons midden is! Zonder Hem in de prediking vergaan de schapen van honger. Is Christus weggegaan, dan blijven verdachtmaking, twist en tweedracht over. Als Christus op het punt staat om weg te gaan, kan er nog veel gepreekt worden, maar zijn er weinig heldere bekeringen.

Hoe is het in onze gezindte en in onze gemeenten? Maria Magdalena weende omdat zij haar Heere hadden weggenomen. Missen wij Christus nog, als Hij is weggegaan?

Nog niet zolang geleden werd de godvrezende Samuel Rutherford geciteerd: „O, hoe graag zou ik Christus een welkomstlied toezingen als Hij wilde terugkeren tot Schotland.” Leeft dat verlangen ook in ons hart met betrekking tot de kerk in Nederland?

Eigengerechtigheid

Wat zou de reden kunnen zijn waarom Christus is weggegaan? Is Hij wel gewenst onder ons? Of geven wij aan Hem een paar uur op de zondag maar aan de ijdelheid van deze wereld veel meer van onze tijd? Misschien zijn velen wel blij dat Hij niet meer onder ons is. Want dan is het leven weer gezellig en aangenaam.

Zou Christus in ons hart niet hebben afgedaan, omdat de wereld zo hoog staat aangeschreven? Christus is gekomen om te dienen, maar Hij vertrekt als niemand bediend wil worden. Zoeken wij onze eigengerechtigheid op te richten, dan gaat Hij met Zijn gerechtigheid weg.

Christus wil de Sterkte van Zijn volk zijn, maar als het niet zwak is, dan heeft Hij geen arbeid meer te verrichten. Zelfs onder Gods volk is er weinig te bespeuren van die ziekte waaraan de bruid leed: Ik ben krank van liefde.

Hoe kan er sprake zijn van geestelijk leven zonder Christus? Hoe kan er vertroosting zijn zonder Zijn aanwezigheid? Rutherford vroeg de mensen of zij alles wilden geven voor een halfuur gemeenschap met Hem.

Wachten

Zijn aanwezigheid maakt ons ootmoedig, de minste van allen. Als Hij er is, is er heilige ontzetting over de zonde. Dan alleen bloeit het kerkelijk leven, dan alleen is de binnenkamer niet leeg en is er bewogenheid met onze onbekeerde naaste.

Laten wij erkennen dat wij arm, naakt en ellendig zijn. Laten wij bekennen dat er nog weinig van Christus onder ons wordt gevonden. Laten onze kerkelijke vormen en ons kerkelijk activisme niet langer de geestelijke leegheid verbloemen. Laat de Heilige Geest onder ons werken, opdat wij als schuldenaren wachten op een Christus Die Zich nu verbergt. Laat het ons gebed zijn:

„Behoud ons, Heer’ der legermachten,

Zo zullen w’ ons voor afval wachten;

Zo knielen w’ altoos voor U neer.

Getrouwe Herder, breng ons weer;

Verlos ons, toon ons ’t lieflijk licht

Van Uw vertroostend aangezicht.”

De auteur is predikant van de hervormde gemeente van Scherpenisse.