’Op den droeve gheschiedenisse’ gaat over het leed en de zotheid die mensen met liefdesverdriet over zichzelf afroepen. Maar al in het tweede vers richt Bredero zich tot zijn criticasters. Het Sonnet aan de criticasters is helemaal gewijd aan de mensen die kritiek op hem hebben.

Verkruijsse ontdekte ook nog een nieuwe vertaling van ’t Liedeken van Bredero. De boekhistoricus stuitte op Bredero terwijl hij onderzoek deed naar de drukker Cornelis Fransz. Van de drukker ontdekte hij in de stadsbibliotheek van Linköping in Zweden het vierde deel van de Nederlandse versie van de novellenbundel ’Tragische Historien’ uit 1612.

Het boekwerk bleek niet eerder ontdekte werken van Bredero te bevatten. In de universiteitbibliotheek van Augsburg in Duitsland vond Verkruijsse het derde deel van het boek. Daarin geen nieuw materiaal van Bredero, maar wel interessant onderzoeksmateriaal.

Van Starter, een tijdgenoot van Bredero, ontdekte Verkruijsse twintig vertaalde gedichten. „Geen wereldliteratuur", aldus Verkruijsse, maar het onderzoeken waard.

Nog een geluk dat Verkruijsse de Bredero’s ontdekte. In 1996 stak een pyromaan de stadsbibliotheek van Linköping in brand, maar de Tragische Historien overleefde de vuurzee. Eind jaren zestig werden voor het laatst gedichten van Bredero ontdekt. Die vondsten waren van A. Keersmaekers.