Volgens Ulfkotte –hij overleed begin dit jaar– lopen journalisten aan de leiband van de Verenigde Staten, vaak bewust. Anderen laten zich fêteren door grootheden zoals de sultan van Oman, in ruil voor positief nieuws. Of ze zijn via schimmige netwerken nauw verbonden aan politiek en multinationals, waardoor er van kritische journalistiek geen sprake meer kan zijn.

Ulfkotte fulmineert er in zijn boek lustig op los, en deinst er niet voor terug man en paard te noemen. De oppervlakkige lezer moet wel denken dat de Duitse (en westerse?) media door en door rot zijn.

Punt is dat Ulfkotte zélf een niet onomstreden figuur was. Uit een portret dat weekblad Der Spiegel in 2015 schreef, rijst het beeld van een haast paranoïde figuur die de Duitse regering allerlei complottheorieën voor de voeten wierp. En het is duidelijk dat hij een diep verstoorde relatie had met zijn voormalige werkgever, de kwaliteitskrant Frankfurter Allgemeine Zeitung.

Ulfkottes boek werd in de Duitse media óf doodgezwegen óf belachelijk gemaakt. En mediajournalist Stefan Niggemeier, die het wél kritisch las, trof een willekeur aan valse ‘feiten’ aan. Dat maakt ”Gekochte journalisten” tot een boek dat we niet zouden aanbevelen. Intussen werd het in Duitsland wel een bestseller…

Boekgegevens

”Gekochte journalisten. Hoe de CIA het nieuws koopt”, Udo Ulfkotte; uitg. De Blauwe Tijger, Groningen, 2016; ISBN 978 94 921 6108 6; 319 blz.; € 25,90.